Gjergj Fishta – Metamorfoza

CUBAT – përgatitur nga Zef Ahmeti
Metamorfoza – përgatitur nga Enis Sulstarova
—
– Pavion për Fishtën
– Fishta për gjuhën
– Fishta pa veladon
– Tregojnë për Fishtën
– Fjalimi i panjohur
– Poeti Kombëtar
– Letër e pabotueme
– Shkurorëzimi i poetit
– Fishta-gjeniu pa varr

– pjesë nga Gomari i Babatasit

Ju rrugaca sallahana
vagabonda shakllabana
rricna t’ndyet, mikrobe te kqi
qi te mjeres moj Shqipni
kthellte hi i keni ne mushkni
pa dhimbe gjakun tuj ia pi,
por der kur, bre batakci!
Bre coftina, kalbe mbi dhe
der kur ju, tu talle nper ne,
do t’na qelbi fis e atdhe?
Ah! Bre ju..nuk dij shka u kjofte,
se tash ma jemi tue u njfte,
se kush jini e shka jini
se kah shkoni e se kah vini
plang e shpi se kah i kini
e sa pare u ban gjaku:
se per ju, po, duhet laku,
per me u vjerre- o kund m’do i shpat!
Deri dje, pa kmishe mbi shtat,
me ‘i gjysme setre t’pa astar,
lshuemum krahve kalavar
e me ‘i komce t’njtitme nen gryke:
pantallonat me “gjyslyke”
kto edhe lidhun me nji spage:
shtatit rreshke e ba sarage,
t’tane gordec- e berbalec
pa ndo ‘i msim, pa ndonji dije,
me ‘i fillore a nji iptadije,
erz e shpirt qitun nen themer:
turq a sllave a grek me zemer,
falun barkut vec Shqipnise,
si ajo marrja e t’gjith njerzise…
tuj u shite ju per gjithe treg,
sod na mbahi “Skanderbeg”,
e ngerdhuce, godite, limue,
rrue, qethe, pipirique,
tash n'”smoking”, tash ne “bon-jour”
ju, qi dje s’kishit as ushkuer
me lidhe breket- me nder me thane-
m’sahan t’huej gjithmone me ngrane,
rrugen krejt na e keni zane,
ke na shkoni pash- e m’pash,
edhe besa me “gulash”
me “afishe” e me “sultjash”,
me “kjumshtuer” e me “ashure”,
“kosha gjelash” si kubure,
“tarator”, “pilaf me kos”,
“mish me qepe” e “majdanos”
“shish qebap”, “brizholla vici”,
“kunguj t’mbushum”, “kuzuici”,
“kabuni”- e “mualebi”.
Barku sod ju rri ju koder,
kargatise e bamun loder:
der sa ata burrat e dheut,
qi per jete e ndere t’Atdheut
kane ra n’lufte si shqipe t’leta,
kane shkri gja e shpija t’veta,
kane tuj deke rrugave unit,
me iu dhimbe gurit e drunit.
Perse, po, kta matrahulla,
kta shqiptare- shqiptare kah ksula,
n’vend qi ju me u vu n’konop,
a se brinjt m’jau zbru me shkop,
a, mos tjeter, me u ngushtue
me xjerre zhuri kund m’ndo ‘i prrue
per me shtrue ndo ‘i rruge te shtetit
a me dlire ndo ‘i skele detit,
lavjerre buzesh, harru si vica
kqyrin m’ju si t’ishi ogica,
per me u pri udhes s’qytetnise
e me i sjelle t’maren Shqipnise.
Ani kush, pra, me i pri kombit:
ju, do pyka bijte prej llomit
qi “shqiptarë” vedit i thoni,
jo pse ju Shqipninë e doni,
jo pse ju ndo ‘i send kuptoni
shka asht Atdheu e shka asht Liria,
shka asht Vllaznija a Parasija,
Perparimi e Qytetnia,
por vec pse ende der më sot
nji tyran s’po e gjeni dot,
nen kambe t’cillit ju me u shtrue,
se un ma tash ma jam regje me jue,
e jau njof shpirtin der m’palc,
pleh i ndyte me u bartun n’shalc
e me u qite jashta Shqipnije.

— Dërguar në listat shqiptare nga Enis Sulstarova