Kur neglizhenca e shtetit vret në lulen e rinisë

Shoqata 9 janari 2004, me rastin e 4 vjetorit të ngjarjes tragjike

Ditët kalojnë e kujtesa i bën apel ndërgjegjes, për t'u rrëfyer për atë që ndodhi atë natë të errët Janari të vitit 2004, atë natë të premte që në histori ka hyrë si e premtja
• zezë e 9-të Janarit, si tragjedia e Karaburunit.
• premtja e zezë!!!
• e zezë dhe e errët si vetë nata, skëterrë si vetë vdekja, e hidhur si loti i nënave, e thellë sa pikllimi i zemrave, e papërmbajtur sa vetë stuhia, e pamëshirë si vetë qeveria,
• pa shpirt si vetë deti, e pa besë si vetë rrjeti, që nxiti, krijoi e mbrojti vetë shteti.

Viktimat e tragjedisë së 9 janarit 2004

U quajt, quhet e do te quhet e premtja e zezë, sepse i zi ishte lajmi, që u përhap atë natë në çdo prag e në çdo vatër shqiptare, kur njerëzit ende jetonin me atmosferën festive, që sapo kishin lënë pas.
Si rrufeja që çan qiellin lajmi u përhap që nga Vlora e deri në Vermosh, e vendin e mbuloi kudo hija e vdekjes. Sytë dhe zemrat e shgiptarëve u drejtuan nga qielli, e thirrjet nga qeveria, për të kërkuar mëshire nga Zoti e ndihme nga shteti. Por jo, ky vend e ky popul1, në tokë nuk kanë zot që t'i mbrojë nga fatkeqësitë që u sjell njeriu, sepse shkak i gjithë fatkeqësive të këtij vendi është vetë zoti i vet me emrin Qeveri, Shtet, Pushtet a ku di unë se çfarë dreq emri mund t'i vëmë.

Ndërsa zotit në qiell s'i mbetet gjë tjetër veç të hellë dritë mbi të vërtetën e asaj nate mister të 9 Janarit 2004, ku humbën jetën 28 bijë e bija prej të cilëve, 8 rezultojnë të humbur edhe pas shumë kërkimeve të pandërprera, pa llogaritur këtu të mbijetuarit që e panë vdekjen me sy, duke provuar edhe agoninë e saj. Një rrugë e gjatë dhe një rrjet i gjerë për të arritur deri aty, ku jeta me vdekjen kanë vendosur midis tyre kufirin e përjetshëm. Ndoshta mund të jetë edhe rastësi, por të gjithëve ne, na çudit fakti që atë natë Vlora me gjithë bregdetin e saj ishte vënë në dispozicion të malësorëve, apo "Malokëve", siç na quajnë ne ata. Të gjithë ata djem e vajza ishin nga vertu. Të gjithë nga Shkodra, Malësia, Dukagjini e deri në Mërtrur.

Asnjë nga Tirana, Asnjë nga Durrësi, S'pati nga Lushnja, Berati, Korça, Tepelena as Skrapari. Nëse ishte rastësi grumbullimi e nisja, përse të mos ishte rastësi edhe mbërritja në bregun tjetër? Pasi dihet, se dhjetëra gomone, me qindra herë e mijëra njerëz, kanë kaluar mes për mes detit me dallgë. Nëse deti na paska qënë i tërbuar, përse hynë brenda? E nëse hynë, përse nuk u kthyen? A mos vallë grumbullimi ishte një plan e nisja një urdhër? Kush ishin ata që i grumbulluan? I kujt ishte skafi e kush ishte skafisti? Kush e mori i pari lajmin për tragjedinë që po ndodhte, cili ishte reagimi i forcave të rendit? Cilat ishin masat dhe mjetet e shpëtimit? Si reaguan institucionet e larta të shtetit pas marrjes se këtij lajmi ogurzi? Përse deklaratat e tyre nuk përputhen me veprimet që ata kryen gjoja për t'i shpëtuar? Kur filluan realisht kërkimet? Kur dhe kush i gjeti? Përse të gjallet në Vlorë e të vdekurit në Sazan? Me urdhër të kujt dhe pse? Ç'mister fshihet pas këtij veprimi? Qindra pyetje, pas të cilave qëndrojnë mijëra pikëpyetje i lindin kujdo, që sjell ndër mend atë natë të paharruar të 9 Janarit 2004 dhe, që të gjitha të çojnë në të njëjtin përfundim. Ata po udhëtonin në makinën shtetërore të krimit me timonier mafjen dhe destinacion vdekjen. Arsyet i dinë ata që i çuan deri aty.

Megjithëse kanë kaluar 4 vjet qysh prej asaj dite, mbi këtë ngarrje, në vend të dritës hidhet mjegull e hije. Padrejtësia në emër të drejtësisë krijon fajtorë imagjinarë, duke anashkaluar dokumenta që flasin qartë për të vërtetën dhe që me dashje i fshehin në skutat e errëta te drejtësisë të përfolura per korrupsion.
Shume njërëz që dinë diçka per te vertëtën e kësaj nate jane te gatshëm te deshmojne para drejtësisë dhe asnjëhëre nuk u është lejuar dhe kerkuar nie gjë e tillë, sepse padrejtesise me emrin e rreme drejtësi, nuk i intereson e vërteta. Dëshmitaret duhet te heshtin, te mbijetuarit duhet te humbin kujtesen, ose te largohen sa me pare e sa me larg prej ketu. Te vdekurit po kalben né dhe e nuk flasin dot. Kurse ne te gjallët endemi duke trokitur dyerve qe s'na hapen. Te gjithe heshtin. Edhe ata qe dikur na premtuan se do te ishin zeri yne, se do te ishin avokatet tanë, tani heshtin. Edhe pse tani ata janë ne pusht& dhe i kane te gjitha mundesitë te bejne sot ate qe e premtuan dje, perseri heshtin. Perse!??

Nese në familjet e atyre viktimave të pafajshme po kërkojmë të vërtetën, qe fshihet kjo nuk është hakmarrje. Nëse ne po kërkojmë drejtësi, as kjo nuk është ndonjë privilegj. Jemi gytetarë të këtij vendi dhe do të ishte mirë ta ndjenim vehten si të tillë. Institucionet e larta të shtetit të së drejtës, që nga kuvendi, Presidenti e Qeveria i kanë të gjitha mjetet për zbardhjen e asaj nate kobëzezë. Këshilli i Lartë i Drejtësisë, Prokuroria e Përgjithshme dhe gjykatat tek të cilat dikur dyshonim, tani në kuadrin e reformës në drejtësi, janë pastruar e rinovuar dhe nuk ju mungon asgjë tjetër perveç vullnetit për të zbardhur të vërtetën. Për të qenë të bashkuar në kërkim të së vërtetës mbi këtë ngjarje, kemi krijuar shoqatën kombëtare "9 Janar 2004" në të cilën aderojnë familjet dhe të afërmit e viktimave e jo vetëm kaq, sepse edhe të tjerë njerëz që dinë diçka mbi këtë të vërtetë janë anëtarësuar në shoqatën tonë. Pra nuk jemi pak, sepse edhe Ata janë shumë por kanë veç një emër, Ata janë një dhimbje që na ther në zemër, Ata janë një thirrje që s'na le të qetë, Derisa të gjinden shkaktarët e vërtete. Loti s'po na lë me u përmend më rradhë, Shpirti po na dhemb, zemra ka shumë mallë. Keni "9 Janarin" emër të përvetçëm, Jeni në zemrat tona kujtim i përjetshëm.

Duke u përkulur me respekt e dhimbje përpara kujtimit të fëmijëve tanë të vdekur e të humbur tragjikisht, të atyre 28 bijë e bijave që humbën jetën në tragjedinë gjëmëmadhe të Karaburunit, në familjet, të afërmit dhe farefisi i tyre, duke shprehur mirënjohje dhe respekt për të gjithë ata, që me lot në sy morën pjesë në dramën tonë të përbashkët, të inkuadruar në shoqatën "9 Janar 2004", betohemi përpara kujtimit dhe varreve të tyre se do të përdorim në mënyrë të përshkallëzuar, të gjitha mjetet demokratike, deri në gjetjen dhe vënien para drejtësisë të shkaktarëve të kësaj tragjedie.

I përjetshëm dhe i paharruar kujtimi juaj, Të dashur bijë e bija të shtrenjtë.

Shogata kombëtare "9 Janar 2004".
* Kryetari: Nikollë Mëhillaj

TRAGJEDIA E "9 JANARIT" TË ZBARDHET NGA PROKURORIA E KRIMEVE TË RËNDA

-- nga Pal Rupa, 9 Janar 2008

Dhimbje në zemra dhe lotë derdhen si ujët e burimeve në alpe, për një tragjedi që në memorien e kombit shqiptar s'do të harrohet kurre. 28 viktima nga të cilat 8 të zhdukura. Kaluan plot katër vjet dhe në çdo pervjetor, po e njëjta situatë: tragjedi e pazbardhur. Dënohet fakiri, shpëton vampiri. Gjygje të manipuluara e të politizuara... Sa keq! Dënime kapitale pa gjygj. Sa tmerr! O Perendi, ku je?!!...
Jemi në shtëpine e kryetarit të shoqates "9 Janari" Nikollë Mëhillaj. Miq të shumtë kishin gozhduar sytë mbi ekranin e televizionit që po transmetonte "9 Janarin". Lotët rridhnin. Nikolla dhe Agia janë prinderit e Marlenit dhe duken si të ngrirë, por në prani të vizitorëve të shumtë, e mbajnë veten edhe pse zemra sikur donte t'u dilte jashtë kraharorit. Kur disa stacione i përfunduan emisionet për tragjedinë e Karaburunit, me 9 Janar 2004, edhe pse të përlotur, filluan replikat:

-"E paçi faqen e bardhë, ju, dhe gjithë ata që kanë ardhë me na ngushëllue për humbjen e djemve e vajzave të Shkodrës, e në veçanti, për djalin tonë, Marlenin!" - vazhdoi Nikolla.
-"Ju forcoftë Zoti, o Nikollë Marashi e u ardhëshim për gëzime mbas sodit!" - u shprehën të mallëngjyer vizitorët e shumtë. Replikat vazhduan...
Ndërsa bisedat vazhdonin, si pa dashje, u shmanga nga bisedat dhe me dolën parasysh si në ekran, përfytyrimet e mia mbi tragjedine e "9 Janarit 2004".

Faksimile e shkrimit të botuar në gazetën 55

"Të lumtë, o Djalosh"!

1. Ishte prag zgjedhjesh per pushtetin lokal. Populli ishte bërë me dije se në Shkodër, do të behej një tubim i madh. Në këtë tubim do te merrte pjese Kryetari i Partise Demokratike te Shqiperise, Profesor Doktor Sali Berisha. Si gjithnje, nga te kater anet e Rethit te Shkodres ashtu siç zbresin ortigjet nga malet e larta te bjeshkeve ashtu populli, i vendosur per te korrur nje fitore tradicionale per forcat e djathta, me flamuj kombetarë kuq e zi, e me flamuj blu si Belli i kalter dhe me lule e bonderola shumënjgyrëshe, kishte zene vend ne sheshin "2 Prilli". Jo vetem sheshi, po edhe rruget ishin mbipopulluar, saqë s'mund të çaheshin. Tribuna qe ngritur para Universitetit "Luigj Gurakuqi," përballë Memorialit "2 Prilli".

Valëvitje flamujsh, brohoritje etuziaste... Por, ja! Si nje shigjete e mbeshtjelle me flamuj blu, me duartrokitje dhe me perqafime qe me s'ka Doktori, zuri vend ne tribune. Policia e rendit e kishte te veshtire te kryente detyren, perballe hovit qe shpertheu nga anetaret e partive te spektrit te djathte dhe simpatizanet e shumte, qe ishin tubuar si asnje her tjeter. Une, ne cilesine e gazetarit, kisha zene vend afer tribunes. Dallova se dikush po çante turmen, duke ngritur lart nje tufë luesh blu. Shikova. E njoha. Ishte Marlen Mëhillaj, anëtar i PD. Ai, me energjine prej djaloshi te shkathte, çau kordonin e forcave te rendit dhe me shpejtesi hipi ne tribune dhe i dhuroi nje tufe lule blu Prof. Doktor Sali Berishes. U perqafuan dhe Marleni, zbriti krenar nga tribuna i mbushur tere gezim, duke u qelluar me nje bresheri "blizesh" dhe duke u fokusuar ne celuloid, ne aparatet e shumte fotografike e te kamerave qe e ndoqen me vemendje portretin admirues te atij djali smpatik: me trup te gjate, me fyture kuqaloshe, me sy e vetulla te zeza e me floke te zez. Duke kaluar permes turmes, u perqafua edhe me turmen. E perkeledhen ate djale, aq te mrekullueshem dhe aq vizionar e progresist.

E puthen, i lemuan floket e zinj, aty para Memorialit me histori tragjike. Çdokush i kishte ne vemendje "14 Janarin", "16 Qershorin", "13 Dhjetorin" e vitit 1990, masakren e "2 Prillit" te vitit 1991.
Ne gjithe ate mori njerezish e dinim te gjithe qe kishte edhe nga ate qe nuk ia duan te miren demokracise. Ndofta kishte edhe kriminele qe kane qelluar ne deshmoret e "2 Prillit", ndofta kishte edhe kriminele qe perdoreshin nga partia ne pushtet per te shtypur me zjarr e me hekur levizjet demokratike ne qytetin e Shkodres, ndofta kishte kameleone, qe, kur e kane pergafuar ne turmen Marlenin me urimin: "Te lumte, o Djalosh"! dhe duke i ferkuar floket, ashtu siç i ferkoi "Rama" floket Arben Brocit dhe pastaj, me vone, me snajper i "dhuruan" plumbin per ta perjetesuar ne memorial bashke me Besnik Çekën, Bujar Bishanaku dhe Nazmi Kryeziu dhe duke plagosur afro 100 qytetare...

Bishat e uritura kur japin shpirt, behen tepër agresivë. Ekziston nje foto ku vellai i "Deshmorit te Demokracise" Nazmi Kryeziu, Vildan Kryeziu, qe posa zbriti nga tribuna ne nje miting te forcave te djathta, ne Tirane, ne Sheshin "Skenderbej", te jete keqtrajtuar nga policia politike e partise se majte e ardhur ne pushtet me vota te vjedhura. Police te shumte ju versulen vellait te Deshmorit te Demokracise, Vildan Kryeziut. Sa skandaloze! Sa banalitet kriminal!... Turma ia hoqi nga duart "gjahun" neodiktatorave. Edhe ne Shkoder Vildani ndiqej nga kundershtaret politik, por s'u largua nga Shqiperia pa mbaruar zgjedhjet dhe pa i fituar ato. Ishte nje demokrat i flakte por ia kishin prure "ne maje te hundes" forcat e erreta dhe pseudodemokrate qe me dy gishta lart, bashkepunonin me ekstremistet e majte. Ai vendosi te ike nga Shqiperia, pasi beri pasurine "rrush e kumbulla" per te siguruar parate per udhetim. Me brenge ne e zemer e me lote ne sy, Vildani, u largua nga Shqiperia dhe kerkoi strehim politik ne Evrope. Edhe Marleni me shoke e dinin se nje dite do te perplaseshin me neodiktatoret. Asnje garanci s'kishin. Ishin familje me bindje e veprime antikomniste: babai i Marlenit, Nikolla, kishte themeluar seksionet e para ne Nikaj-Mertur, axha Leka ishte burgosë dhe me ardhjen e demokracise u be militant i flakte. Gjoni, axha i Marlenit, kryeplak dhe kryetar i seksionit i PD, faniljarisht mbeshtetes te vendosur te zhvillimeve demokratike dhe komisionere besnik.

Per keto veprime dhe me bindje antikomuniste ishin ne shenjester. Edhe Sadik Doçi ishte nje militant i flakte i levizjes per demokraci Baba, Gjon Rak Doçi, ka qene drejtues i proçeseve demokratike dhe kryeplak e komisioner ne fushatat elektorale, gjithnje me fitore. Daja i Sadikut i burgosur politik dhe gjithe familja mbshtetes te levizjeve demokratike ne Dukagjin dhe ne Shkoder, si dhe komisionere te vendosur per te mbrojtur voten e lire. 85% te pjestareve te Tragjedise se "9 Janarit" kanë zhvilluar veprimtari të dendur ne sherbim te demokracise, prandaj duhej te largoheshin sa me pare.

Ky qellim i tyre u kishte rene ne vesh agjenteve te policise kriminale, ndaj me nje dinakri per te zene ne gracke te rinjte antikomunise na qenkesh bere nje plan sipas te cilit na qenkan ngarkuar punonjes te policise se Shkodres per veprim, te cilet siç thuhet me vone, i paskan qetesuar edhe klandestinet se jeni te "siguruar" dhe nga policia e shtetit!
Ishte hartuar lista dhe ishte gati ne perfundim.Nikolle Mehillaj kishte vene re nje fenomen qe e kishte bere te dridhej i teri. Ai tregon:

- "Djali im Marleni, kishte nje shok qe kishte qejf ta regjistronte me vete, por duhej miratuar nga lart. Emri i tij u mor ne shenim dhe me vone pasi u analizua tek eprori, u dha prgjigje negative: nuk regjstrohet shoku i Marlenit!" - vazhdoi Nikolla. Shoku i Marlenit dhe disa klandestine te tjere nuk u miratuan.
- Pse? - kishte pyetur Marleni?
- Nuk jane miratuar. Kaq kemi ne në dore, - ishin pergjegjur i ngarkuari per verifikim. Ata qe s'u pranuan dolen perjashta me koke ulur. Me koke ulur dolen edhe Marleni e shoku i tij.
Ne kete mes ka diçka...
- Çfarë ka babë? - pyeti Marleni.
- Kurrgja te paste baba, ja kishte prit Nikolla te birit.
- Nuk munden me marre me teper se s'kane vende, te paste baba!

Babe e bir "e morën me të qeshur...".
Çfarë kam verejtur deri tash, ne liste paska vetem ata qe kane biografine e keqe!! - I kishte thene Nikolla vehtes. Kjo e kishte çmendur Nikollen por mundohej ta permbante veten. Shoqerimi qe po u benin punonjesit e policise e lehtesonte, por edhe e tmerronte, sepse e dinte se te majtet e pareformuar s'kane as s'kan me pasë kurre besë. Dyshimi ishte aq i madh, sa s'kishte ku te shkonte!!...
Po. Ishin zgjedhur me kujdes qe te dergoheshin ne gomone vetem kundreshtare te regjimit dhe antikounist. Kjo liste ishte kontrolluar me vemendje edhe nga SHIKU - thote Nikolla super i shqetesuar.
- Na ndihmofsh, o Zot! - kishin thirrur te gjithe.

Kushtrimi

2. Ishte 9 Jjanari. Moti ishte egersuar se tepermi. Shterngatat e shiut i kishin mbushur pellgjet plot e perplot me uje. Gjthkush, ne keto dite me mot te keq, ishte strukur ne shtepine e tij, here me zjarr e here pa zjarr, por pa drita gati vazhdimisht. Rradhe here shikoje drita naten. Kur kishte drite ne ndonje kabine per nje grup shtepiash, te gjíthe e dinin se ne ato shtepia dikush ka vdekur.

- Paste drite! Kjo ishte shprehja qe i dhuronin te vdekurit diten e varrimit. Qeveria e majte jepte drite per te vdekurit dhe erresire per te gjallte. E pra, ne kete nate te errte te 9 Janarit, do te ndodhte nje ngjarje qe do te trondiste tere Shqiperine. Femijet me thirren:
- O Babe, o babe!
Nxitova per ne dhomen e televizionit, ku qene femijet e po ndiqenin lajmet. - Ç'ka ndodhur? - pyeta.
- "Top Çeni" njoftoi se disa klandestine kishin dhënë kushtrimin se po mbytena! Te gjithe u zverdhem ne fytyre. Na erdhi shume keq dhe u pikelluam pa mase. - Zeri te mbytur!
- Jo, babe, mos thuaj ashtu, mos ndill keq, se asht gjynah! - m'u pergjigjen femia.
- Ju nuk e dini se tashti eshte nate. Me qeveritaret tane nuk merret kush vesh deri ne oret e vona te mengjesit te dites se neserme, e jo ma naten. Ata tani jane duke bere qejf dhe do t'i kete zene alkoli.
- Me duket se edhe Kryeministri ndodhet jashtë shtetit - me thane femijet te zbete ne fytyre.
- Deri ne oren 9 te mengjesit s'ka burre qe bisedon me ta. Ata jane parti-shtet, si partia e qoftelargut.
Nuk i japin askujt llogari:
Gjykatat jane te tyre, eproret i kane te tyre. Krejte klane e nepotike jane. - Athua jane nga Shkodra ata klandestine? - Po qene nga Shkodra edhe me te rrezikuar jane. Kundershtaret politike te majtet eksremiste i sulmojne pa meshire, - vazhdova une.
-Po mediat e Shkodres pse s'japin njoftim?
- Kur u vra Azem Hajdari ne fillim filluan japin muzike argetimi, por kur zjeu revolta, ate muzike, e kthyen ne funeber. - vazhdova une.
- Po, Po, zeni te mbytur sonte ne kete nate te tmerreshme me shi dhe shterngata shiu. Te gjithe u pikelluam dhe filluam nje heshtje e cila na trishtonte te gjtheve... Ndigjonim... Heshtje... Prisnim, por me kot.
Shteti heshti. Heshti se s'donte te shpetonte kundershtaret politike. Heshti se klandestinet ishin shkodrane. Heshti se Partia ishte mbi te gjitha!

Shkodra nderon viktemat e tragjedise "9 JANARI"

3. Ishte ora 6 e mengjesit e dastes 10 Janar 2004. Qyteti kishte rene ne nje qetesi absolute dhe kjo per Shkodren perbente nje rast te jashtezakonshem. Rruget ishin te boshatisura. Edhe ndonje kalimtar ecte me kujdes sikur rruga te ishte mbushur me thumba qe te shponin. Ishte dite zije, zi kombetare. Flamujt ishin ulur gjysme shtize. Urrejtja e shkodraneve kishte arritur kulmin.
- Zi ka Shkodra, por jo autoret e krimit, - tha njeri qe s'u permbajt.
- Kam ndigjuar se djemte e Shkodres i preu ne bese policia e Shkodres, - tha njeri. - Plani i kesaj tragjedie ka ardhur nga lart dhe do te kete qene i studiuar me kujdesin me te madh, atje ne maje te piramides, - vazhdoi tjetri.
Urrejtje. Perseri urrejtje... Mallkime... vaje... lotet s'pushonin as nga kalimtaret... - Ptu, ptu! - peshtynte ne toke plot urrejtje nje qytetar i moshuar. Vetem kur jane pushkatuar burrat e Shkodres ne Rremaj ka pase nje terror te tille, - nxorri keto fjale dhe plot nerva e me lote ne sy u largua dhe ishte gati te perplasej me dike, por e mblidhi vehten e iku si i trumhasur.

Kur arrita ne Sheshin "2 Prilli", pashe tmerrin e vertete. Makinat e ushtrise, blinduar sikur te ishin ne Irak, ishin ngarkuar me arkivola, brenda te cileve, ishin djemte e Shkodres te djegur ne lende kimike dhe te masakruar per se vdekuri. Çdo minut, ne at pozicion, prodhonte urrejtje dhe lote.
S'e zgjata. Aty pash Prefektin Gjergj Liqejza.
I dhashe doren dhe u interesova per nje problem varrimi.
Pushtetaret vendore te Shkodres dhe te zonave rurale, asaj radhe, po vepronin me kujdes te jashtezakonshem, perballe urrejtjes, qe kishte ngjallur mosveprimi i Qeverise per t'u shpetuar jeten bijeve te Shkodres, prere ne bese nga policia e shtetit kriminal, atje ne gomonet e vdekjes, qe u nisen nga brigjet e Karaburunit permes dallgeve te çmendura dhe stuhive e vetetimave atje ne detin e zhurmeshim.

Familiare dhe makinat u nisen ne drejtime te ndryshme per te derguar viktimat prane shtepive te tyre,ku, nje dite me pare, ishin nisur pa ju dhene doren prinderve,qe Vu ecin mbare udhetimi.Por me kot ...Kerkesa e djemeve te Shkodres per ndihme ra ne vshin e shurdhte te shtetit. Ata u lane te mbuten se ishin shkodrane, se ishin me bindje te djathta dhe mbi 85% te persekutuar politik.
Gjama shpertheu dhe temerri kishte mbuluar gjithe Rrethin e Shkodres dhe te Malesise se Madhe. Njerezit kete redhe u zune ngusht. Gjithe ato viktima duheshin perciell me nderime me te medha. Po, a ishte e mundur te shkonje ne te gjith ato familje? Ishte krejte e pamundur, por njeriu duhet ta justifikoje veten brenda mundesive. Turma njerezish levizni sa ne nje shtepi, ne tjetren. Po a duroheshin dhimbjet, kur shkoje njerez qe ju binte te fiket? Ne ate dite, shume nena e mora, vellezer e micie gerdhishteshi me thonj nga temerri. Gjaku rridhte ne fytyra te gjakosura. Mallkimet qe buronin nga palca e shpirti te trazuar s'pushonin: He, i vrafte i madhi Zot ata kriminele qe ban kasaphane me bijte dhe bijat e Shkodres!!...

Kryetari i Partise Demokratike, Profesor Doktor Sali Berisha po viziton familjet. - Zoti ju dhashte force per keto dhibje te medha!- iu drejtua çdo familjeje duke derdhur lote bashke me grupin qe e shoqeronte, si: Jozefina Topalli, Artan Haxhi, Astrit Bushati e shume te tjere... Vizita te shumeta... Gjon Raka, Nikolle Mehillaj e me radhe...
Premtime... Se shpejti do te vime ne pushtet e te shporrim kete qeveri kriminale dhe te vërë para pergjrgjesise shkaktaret e vertete te kesaj tragjedie te papare, - vazhdoi Berisha dhe derdhi lote te sinqerte ne çdo familje, bashke me ekipin qe e shogeronte. Per te shprehur ngushellime, pa pike turpi, erdhen edhe ndonje qeveritare qe kishte ideuar e realizuar tragjedine. Po erdhen per te lare duarte si Pilat dhe familiaret i percollen me "dashamiresi" qe meritojne kriminelet...

Në emër të shoqatës

4. Kryetari i Shogates "9 Janari", Nikolle Mëhillaj, u shpreh:
"Qeveria e Fatos Nanos..."
- Me fal, zoti Nilollë. Ju jeni shume i nderuar, por mua po me del nje problem:
- Ju lutemi, Nikolle, ma jepni vendimin e gjykates qe jeni person juridik si Kryetar i Shogates "9 Janari"! Nikolla, u ngrit dhe nga nje dosje blu, qe kishte edhe dokumenta te tjere, nxori vendimin e Gjykates se shkalles se Pare Tirane me 17.02.2005, Nr.1272 dhe ma dha plot nerva.
- Pse po nxehesh? - iu drejtova.
- A ke ardhe per ngushellim, a per kontroll, - me tha.
- Ndigjo Nikolle!
- Me erdhi shume keq qe ta kerkoj kete dokument, por isha i detyruar, se ju me dhate gazeten "Shqiptare" te dates 9 Janar 2008, faqe 15 me titull. "Berisha na zhgenjeu për autorët".
...Nder te tjerat autorja e shkrimit, B.Sh., kishte marre ne interviste "Kryetarin" e Shoqates "9 Janari" z. Marash Vuksani, i cili i ka kerkuar kreut te ekzekutivit shqiptar te mbaje premtimin e dhene dhe te mendoje per ata prindër qe ende nuk kane nje varr per femijet e tyre...

U habitem, Zonja B.Sh. nuk duhet ta kishte marre nje interviste pa u siguruar se kush eshte person juridik qe ka te drejte te fiase ne emer te shoqates. Nje shoqate ka vetem nje kryetar. "9 Janari 2004", Ka kryetar z. Nikollë Mëhillaj, siç u tha me lart. Eshte i detyruar gazetari te flasë me baza ligjore. Ne kete rast shume njerez pyesin: Kur eshte hequr nga detyra e kryetarit z. Nikolle dhe kur eshte ngarkuar me detyren e kryetarit z. Marash Vuksani dhe nese eshte e vertete, te tregoje vendimin, Nr. date.

As une as shoqata s'don t'ia dije manipulimeve te tilla. Shoqata e di se çdo veprim i paraqitur me lart, pavarsisht se kush ka te drejte, nje gje shihet qarte: tendenca te panumerta per per te anatemuar zbardhjen e "9 Janarit".
- Shkaktaret e tragjedise jane te qarte - thote Kryetari i kesaj shoqate, Nikoll Mhillaj - dhe vazhdoi:
- Ne nje debat televiziv ish kreu i Qeverise rezulton te jete shprehur se ishte koha per te goditur klandestinet. Dhe klandesttinet u goditen me nje pikesynim te caktuar: te jene kundershtarë poliitikë. Per te realizuar kete, klandestinet u muaren nga Shkodra dhe ne realizimin e kesaj masakre u angazhuan funksionare te larte te shtetit te tveshur me pushtet, duke bashkepunuar me oficere nga Komisariati i Shkodres. Eshte bere lista e zgjedhur me 85% me persona me bindje politike te djathta e te prsekutuar politike, duke i hedhur ne det permes dallgeve ne nje nate me shkreptima rrufeshe e buullima.
Pse s'u moren klandestinet nga jugu, pse u zgjodhen vetem me bindje te djathta, pse u hodhen ne det ne nje nate kaq te trazuar, pse s'u veprua kur u dha alearmi?! Ekzistojne fakte te pakundershtuara se funksionare te larte te shteti qe shkoi ngarkohen me pergjegjesi te rende ligjore per tragjedine e 28 viktimave nga te cilet 8 te zhdukur.

Kater vjet po sillemi poshte e lart neper Shqiperi per te zbardhur kete tragjedi. Gjykata e Vlores na ka detyruar te hapim pa mbarim seanca. Ta marrë vesh publiku, se gjykata penale e Vlores s'i pranon shoqates tone, as dokumenta zyrtare, as deshmitare, as kaseta filmike. Pa na thoni zoterinj prokuror e gjygjtare se si munde te zhvillojme gjygj pa te tille dokumenta?!
Ne, dhe çdo shiptar i ndershem, e dime se 28 viktima te pafajshme, te prera ne bese, u bene kurban per te çimentuar themelet e Qeverise se Majte dhe per te terrorizuar Shkodren, bastionin e Demokracisë.
Viktimat, te afermit e tyre, ishin te paret qe dhane voten kunder te majteve, ishin qendrestare te vendosur per te mbrojtur voten e lire e te ndershme ne çdo fushë, qe ne Shqiperi te funksionojne shteti i se drejtes dhe te garantohet e drejta per te jetuar.

Gjykata e shkalles se pare ne Vlore nuk ka kompetence te hetoje ish-funksionare te larte te shtetit, prandaj shoqata jone i ben thirrje Kreut te Mazhorances, Kreut te Shtetit, Prokurores së Përgjithshme qe të hapin driten jeshile per zbardhjen e Tragjedise se "9 Janarit 2004" - proçesi hetimor t'i kaloje Gjykates se Krimeve te Renda duke bere gjygj te hapur para mediave, qe te vihet ne vend e drejta e mohuar nga drejtesia e politzuar deri tani, - u shpreh ne emer te Shoqates "9 Janari", z. Nikolle Mëhillaj.