Kurrizi i Kosovës!

Shikuesi kosovar i televizionit publik, RTK-së, duke parë ballafaqimin e opinionistëve shqiptarë të transmetuar në TV Klan - njëherë me kryeministrin e Shqipërisë, Sali Berisha, dhe një javë më pas me shefin e opozitës shqiptare, Edi Ramën, me siguri do ta ketë pyetur veten me gjëmim: A thua vjen dita që edhe te ne në Kosovë, sikurse “atje”, të shohim sesi politikanët tanë të Prishtinës, nga pozita dhe opozita, do të dalin në mejdan, para atyre mendjeve të ndritura, për t’u përgjigjur në pyetje të lehta dhe të vështira, për rezultatet dhe dështimet, premtimet dhe zhgënjimet, në qeverisje dhe soditje të qeverisjes. Dhe vërtet, është keq që Kosova nuk ka këso politikanësh, të cilët do të ishin të gatshëm që para opinionit të dilnin për të folur, për t’u ballafaquar edhe me pyetje më shumë se të pakëndshme, kur puna e tyre publike, e cila është drejtpërdrejt e ndërlidhur me votën e marrë nga sovrani për të qeverisur apo për të survejuar atë qeverisje në rolin e opozitës. Po kështu, është keq që Kosova nuk ka më shumë këso analistësh, të cilët pa çarë edhe aq kokën, politikanin e fusin në rrugë njëdrejtimëshe dhe nuk e kursejnë me pyetje që atij nuk i duhen aq.

Është një kurorëzim i demokracisë kur mediet e kryejnë rolin e tyre të përçuesit apo ndërlidhësit mes popullit dhe politikanit. Këto i ka Shqipëria dhe vetëm pjesërisht i ka Kosova. Kur thuhet pjesërisht, para së gjithash mendohet sidomos kur gazetaria është në pikëpyetje. Megjithatë Kosova ka djem dhe vajza të cilët në fushën e gazetarisë kanë dëshmuar dhe po dëshmojnë se janë në gjendje që me politikanë kosovarë jo vetëm ballafaqohen në emër të popullit votues, por edhe nuk i lënë politikanët aspak rehat me pyetjet e tyre. Natyrisht që për gazeta as që duhet diskutuar kjo e në të njëjtën kohë edhe në televizion tashmë kemi përparime të mëdha. Për të qenë edhe më konkret, emisionet e Adriatik Kelmendit apo Nebi Qenës si moderatorë dhe gazetarë televizioni që i fusin politikanët kosovarë në zgripe, janë të një niveli që i kanë edhe televizione dhe nëse doni edhe demokraci mëse të sprovuara në këtë pjesë të Evropës. Në anën tjetër është deficiti, është frika e politikanëve kosovarë që të dalin të zhveshur para shikuesit, ajo që i bën kaq të vështira këto paraqitjet e tyre sidomos para ekranit televiziv.

Të kthehemi te ballafaqimi i elitave publicistiko-politike të Tiranës në Klan dhe transmetuar edhe në TV-në tonë publike. Dhe para se të fillojmë të ndalemi tek ajo që u fol e nuk u fol, por para së gjithash tek ajo që doli në pah nga këto diskutime, atij shikuesi kosovar që ka gjëmuar se pse “ne nuk kemi diçka të këtillë”, do t’i thosha shumë shkurt: Shyqyr që nuk kemi diçka të këtillë! Shyqyr që nuk kemi as aso politikanësh si Berisha e Rama e aq më tepër, mendje të ndritura publicistiko-politike.

Si rrallëherë deri më tash, dhe më mirë se asnjëherë që nga ndryshimet e pas 3 korrikut, në këto emisione doli në pah, për shembull, e vërteta që dihet: në Tiranë kur flitet e diskutohet për Kosovën, atëherë kjo nuk do të thotë aspak që aty fjala është vërtet për ndonjë interes Kosove a statusi të saj, por shumë më tepër Kosova është atje vetëm një paravajtëse për qërimin e brendshëm të hesapeve apo edhe kthyerjen e brendshme të borxheve. I “deleguari” nga Kosova në mesin e opinionistëve, Baton Haxhiu, do të duhej ta ketë ndjerë më së miri në lëkurën e tij, më tepër se fyerjen e doktor Berishës për “xhelozinë” profesionale ndaj “ambasadorit” të ri në Prishtinë, Bujar Muharremit, apo batutat (e çka tjetër!) të Ramës për ku ke qenë ti dhe ku ishte firma amerikane e marketingut... Prandaj, nga Tirana nuk mund të pritet ndonjë shërbim i madh kur Kosova është në pikëpyetje. Teke fundit, a nuk na e tha këtë gjë Kadareja javën e kaluar?! Pra, kurrizi i Kosovës në Tiranë është vetëm për të kërcyer në të, sa për të hyrë në vallen e madhe.

Dhe te kjo valle e madhe duhet ndalur. Emisionet e radhës me dy të mëdhenjtë e politikës shqiptare nxorën në shesh atë që do të guxoja ta quaja pashpirtësi të këtij shteti. Pra, Shqipëria është një shtet i pashpirt. Një shtet që në Tiranë ka krijuar një realitet virtual, i cili nuk është vetëm nga sejmenët (Kadare) segment prijës, por shumë më tepër kemi të bëjmë me një varg zinxhiror, me një mori shkaqesh-e-pasojash, të cilat këtë vend e kanë bërë që të vazhdojë të ketë varfërinë më të madhe në Evropë, korrupsionin dhe nepotizmin më të madh në Evropë, brutalitetin më të madh në Evropë, banalitetet më të mëdha në Evropë dhe gjithsesi, shanset më të vogla në Evropë për t’u anëtarësuar në BE! Tirana politike, e të gjithë krahëve politikë nuk është gjë tjetër pos një zinxhir i lidhur hallkë për hallkë mes politikës (gri dhe brutale)- ekonomisë (hije) dhe natyrisht medieve dhe përfaqësuesve të tyre si ato dy mbrëmje në TV Klan. Dhe kjo është gjëja dhembëse. Në Shqipërinë e tranzicionit nuk ke media të pavarura dhe nuk ke “koka” të pavarura, “mendje të ndritura”!

Nëse një “analist” në Tiranë thotë që është i pavarur, atëherë mos e besoni kurrë këtë gjë! Sepse nëse ky thotë që është i pavarur nga politika atëherë me siguri që është i varur nga ekonomia! Dhe ekonomia në Tiranë është produkti i egër i politikës. Nga kjo ekonomi (boom ndërtimtari, shitje-blerje kafesh e vajrash etj. etj.) paguhen (aq mirë, tmerrësisht mirë, më mirë se edhe analistë gjermanë e francezë në Evropë!) këto koka të pavarura! Pse të presësh pra pavarësi në mendjet e tyre gjithsesi të mençura?! Pse të presësh një shkëputje, një prerje të pamëshirshme të të qenurit brenda establishmentit virtual tiranas, i cili ka të bëjë aq pak me realitetin aq të vështirë, aq të rëndë, social, psikologjik, ekonomik dhe kulturor te 95 për qind e popullit të Shqipërisë?! Asnjëherë nuk na ka qëlluar as nga mendjet e ndritura të Tiranës të dëgjojmë një kërkesë e cila do të shtrohej thjesht dhe qartë për një ftillim të ri. Për një dalje nga ky rreth djalli, i cili këtij vendi ia zë frymën dhe e shëtit ditë e natë, vite e dekada të tëra në erëra latino-amerikane të bërjes së politikës dhe qasjes ndaj saj!