PO KATEDRALE NË EMËR TË PAVARËSISË E KUNDËR MYSLIMANIZMIT TË IMAGJINUAR 95%!

(Përgjigje me libër në libër të Prof. Dr. Muhamet Pirrakut:"JO KATEDRALE"-2003)

Libri i zi i mendjerrësuarit Muhamet Pirraku, botim i dytë, botoi "Shkrola", Prishtinë- 2003, me kompani: myslimane-komuniste, është e fetarëve të pa fe e të paatdhe!!

Andaj, sëpari do t`i radhitim citatet mjerane të mjerimit intelektual joshqiptar, të stisura në kopërtinën e sprasme të këtij pamfleti të vjelljes publike; duke e sjellë këtu edhe një citat timin të kahershëm: Si na ndodhi që të na shlyhen kufijtë midis akademikut e rrugaçit, midis intelektualit e kalit!?!

Ne shqiptarët kudo që të ndoshemi(,) duhet të jemi të gjithë të bashkuar e të fortë e të udhëhequr nga flamuri kuq e zi, simbolit të kombit, për mbrojtjen e djepit të lirisë(,) Kosovës, se Shqipëria pa të s`ka si me jetue.
(Rev. "Kultura islame")

Vendimi për ndërtimin e katedrales në qendrën e një qyteti, ku 99.9% e popullsisë është me përkatësi fetare myslimane, që është kryeqyteti i një vendi po me këtë përkatësi mbi 95%, është vendim kryekreje politik.
(Mehmet Kraja)

Vendimi i Kuvendit të Komunës së Prishtinë për ta ndërtuar katedralen në vend të shkollës, Gjimnazit "Xhevdet Doda", paraqet hiç më pak se mjerimin tonë shpirtëror, fukarralëkun tonë mendor dhe poltronizmin, tonë shekullor ndaj të huajve, që kanë vepruar pothuajse gjithnjë kundër interesave tona kombëtare
(Prof. dr. Sadri Fetiu)

Çka është kjo: ju bëjmë një shkollë tjetër. Një ndërtesë shkolle kushton 0.5 milion euro, e ajo tokë aty është 1.3 hektarë, pra 130 ari, që me një tender do na ishin lajmëruar 130 qytetarë ta blejnë arin për 100000 euro, pese rreh tregtia aty. Pra ajo tokë ashtu lakuriq kushton 130 x 100000 euro = 13 milion euro. Ja pra lapsi thotë se edhe Vatikani e plaçkit Kosovësn, mbaron një ndërtesë dikund, si magazinë ruse e këndej fiton toka kishtare.
(Ilir Krasniqi)

Nuk kemi nevojë të bëhemi hipokritë dhe të shtihemi ata që nuk jemi, nuk kemi nevojë të kthehemi në mesjetë, ngase nga mesjeta kanë hequr dorë popujt e qytetëruar.
(Bislim Lokaj)

Autori i hallakatur, titullin e librit e ka dhënë edhe të përkthyer në anglishte:

Prof. Dr. Muhamet Pirraku
NO TO
THE CATHEDRAL
IN THE NAME OF IMAGIEND
ALBANISM
(SECOND EDITION)

Si dhe pasthënien: NO TO CATHEDRAL IN THE NAME OF IMAGIEND ALBANISM
S u m m a r y

Në mënyrë që të shihet faqja e zezë mbi kalë të bardhë!!

Si mburojë të forte prej çeliku, me ligësi të paparë e të padëgjuar ndonjëherë, e ka vënë citation nga Victor Hygo, duke e keqpërdorur për qëllime të mbrapshta:

Libri në pergjithësi është rruga nga e keqja drejt së mires, nga padrejtësia drejt drejtësisë, nga e pavërteta drejt të së vërtetës, nga nata drejt ditës.
Victor Hygo

Në fakt, për rastin konkret të librit të zi, citati duhet të lexohet anasjelltas:

Libri në fjalë nga e mira drejt së keqes, nga drejtësia drejt padrejtësisë, nga e vërteta drejt të pavërtetës, nga drita drejt errësirës.

Kurse citati tjetër i qëndrimit antiinstitucional të autorit me kompani, është ky:

“Njëkohësisht, I themi: JO-në intelektuale vendimit të presidentit të Kosovës për ngritjen e katedrales politike në oborr të Gjimnazit “Xhevdet Doda”- në qendrën e qytetit, Prishtinë”-ky konstatim hiç intelektual dhe tejet poshtërues për autorin me qëndrim antipavarësi, e qet në taborrin e personave të shitur për pak grosh me mendje-bosh.

Plolemikë
ANTIKATEDRALISTËT JANË ANTISHQIPTARË
(Botoi më 18 shkurt 2004 / TN)

Shkruan: Kadri MANI

BESIMI APO FEJA?

Shqipëria nuk është një vend mysliman. Është një vend me tre besime dhe pikërisht për këtë arsy në Shqipëri nuk ekziston një fe zyrtare, shtetërore (religion d`etat). Finlay ka bërë një vërejtje të hollë: Marrëdhëniet në mes myslimanëve dhe të krishterëve shqiptarë kanë qenë shumë më të mira se sa marrëdhëniet midis shqiptarëve dhe turqve”.

Nga fundi i shek. 18 dhe në fillim të shekullit 19, Ali Pashë Tepelena kishte për komandant të ushtrisë së vet një shqiptar me emrin Thanas Vaja, të cilin autorët bashkëkohës francezë e anglezë e kanë quajtur “Gjeneral Vajas”.

Ky shqiptar trim i përkiste kishës ortodokse. Pasi i kishte qëlluar rasti t`i fashiste turbullirat greke me një dorë të fortë, d.m.th. t`i shtypte rreptë trazirat e tyre, grekët kanë shkruajtur shumë gjëra për të.

Thanas Vaja, i cili për grekët është Athanaisos Vaias nuk shikohej si armik, por si “tradhtar”. Për grekët mendjelehtë “feja ortodokse” dhe “kombësia greke” kanë qenë dhe vazhdojnë të jenë ende dy terma që nuk dallohen nga njëra tjetra, d.m.th. janë të njëjta. Përkundrazi, shqiptarët dallojnë shumë në këtë pikë: Këta lidhjet e kombësisë i ndjejnë më tepër se sa lidhjet e fesë.

(Faik Konica:”BESIMI APO FEJA”, botoi “Shqipëria Etnike” nr. 2/2003. f.12)

PA ATDHE TË LIRË S`KA AS ZOT AS FE! I nënshtruari është i detyruar të ndërrojë ZOT e FE sipas dëshirës së zaptuesit-okupatorit.

Duhet, njëherë e përgjithmonë, ta flakim inferioritetin dhe kompleksin e vlerës së ulët, sepse kemi me çka të krenohemi e të jemi të denjë para tërë botës së qytetëruar, si një komb që kurrë s`ka lakmuar tokat e huaja dhe kurrë s`ka bërë krime e terror as përafërsisht, siç kanë bërë të tjerët në këtë botë të “qytetëruar”; t`i kushtojmë peshë dhe rëndësi të duhur historisë sonë të lavdishme; t`i kultivojmë (mëkojmë) traditat dhe zakonet pozitive: burrërinë, trimërinë, bujarinë, fisnikërinë, dinjitetin, njerëzinë dhe krenarinë. Zoti I bekoftë IDEALISTËT dhe ATDHEDASHËSIT të kombit ILIR-SHQIPTAR, të cilët kurrë s`kanë kursyer të flijojnë edhe jetën, edhe familjen, e të mos flasim për pasurinë e mallin!

(Rexhep Bunjaku:”A KEMI DËSHTUAR SI KOMB?”, te “Shqipëria Etnike” nr. 1/2003, f. 28-30)

Mulla Rexhep Elezaj, „komenti“ yt nuk është-koment, djalli t`i paska prishur mendtë! Ore, po ti ishe njëfarë demokrati i flaktë!? Përse e pshurre flakën tënde!? Përse e nxive biografinë tënde, edhe ashtu të surme e të murrme- të paqartë!? A ka ngelur ndonjë hoxhë i paindokrinuar i kthyer nga vendet arabe!?!

“Komentatori” na bën “koment” se Dr. Ibrahim Rugova: prej idoli politik, drejt njeriut të urryer fetarisht, po prej kuj “i urryer”!?!- pos prej: Mulla Rexhep Elezajt, Mulla Abdi Baletës, Mulla Hysamedin Fer(r)it-shpirti iu shkoftë në ferra, or derra!!! Po si nuk mësuat asgjë nga tradita: burrërinë, trimërinë, bujarinë, fisnikërinë, dinjitetin, njerëzinë dhe krenarinë, që na i numëron veterani i luftës, Rexhep Bunjaku; nuk mësuar asgjë as nga Faik Konica…Rilindja Kombëtare Shqiptare juve iu paska fluturuar mbi kokë, ndërsa te ne është shtresuar në trurin dhe trupin tonë, në gjak e në shpirt.

Hoxha i katundit bashkë me bandën e Tiranës na e paskan mësuar statistikën e myslimanizmit, dhe tok me turmën e hoxhallarëve e të haxhinjve-shumicë, iu kundërvihen pakicës katolike:Skënderbeut, Marin Bardhecit, Papa Klementit, Kolë Bojaxhiut, Drane Bojaxhiut, Shën Nënë Terezes, Pjetër Bogdanit, Gjon Buzukut, Imzot Nikë Preles, Anton Çettës, Kolë Berishës, Tadej Rodiqit, Dom Lush Gjergjit, gjeneralit Thanas Vaja …dhe çirren përpara xhematit të vet analfabet nëpër xhamitë: kjo është shtëpi e zotit, dhe këtu i jepet mikrofoni çdo myslimani, por nuk iu jepet mikrofoni katolikëve- kaurrë!!! Se kinse Nënë Tereza na qenkësh: ose vllahe ose magjupe!! Të tillët, pra, as akanë fe as atdhe.

Unë i lus lexuesit e mi, të mos më radhitin në atë përqindje “myslimane”, ngase i tillë mund të dukem se jam, vetëm në bazë të emrit me origjinë fetare nga prindërit e mi, por unë nuk dua ta mashtroj as Zotin e as popullin, sepse nuk lutem 5 herë në ditë, sikur që gënjejnë ata që nuk e zbatojnë asnjë shart, asnjë rregull fetar, dhe as 10 urdhërat e Perëndisë. Si mund të kenë fe rrenacakët e pacipë!?! Intrigantët mynafikë që nxisin sherre e përçarje kombëtare, fushatë ndërfetare!?! Ngase qenkan bërë njëherë e një kohë do kryqëzata, dhe tash ata të ngratë do ta bëjnë edhe një tjetër, një të re- kryqzatë!!!

Unë kam njëfarë arsimi fetar mysliman, tri herë e kam bërë hatme Kur'anin. E kam lexuar edhe Biblën, dhe vijoj herëpasherë të lexoj literaturë fetare, por si të dorës së dytë, në orët e lira, kohën e çmuar ia kushtoj profesionit tim të mësuesë, gjuhës e letërsisë. Kam diplomuar në temën: DISA RISI NË GJUHËN SHQIPE“.

Ja një thënie e mençur nga Bibla: Kush i kapsallit sytë, krime farkon. Dhe këtë ia pata përplasur në surrat drejtorit të burgut në Dob- Slloveni, i cili po i kapsalliste sytë; nuk di në quhej Mezhnar apo Mexhnun!?!

TY G O N X H E G O N X H E B O J A X H I U

Gonxhe Bojaxhiu po të falemi nderit
Yrrnek motër nderi çmimin nobeliste
Gonxheja erëzon n`ankthin tonë flladitëse
Oburrani!- përhapeni jehonën haberit!

Nder e lavd në këtë dhe t`asaj bote
Xhaxhin Kolë babë e tribun popullor
E jëma Drane gëzonte çdo vit shkollor
Bujarinë shqiptare shpreh fëtyra jote!

Ofshet e lutjeve tua i dëgjoi qielli
Jehona e tyre gjithandej trumbetoi
Amerika satanin seç e bëri zap

Xhixhoja shëlbuese nur luledielli
Imzot, populli ynë vetëm sa s`mbaroi
Urata arriti anija jonë në trap!

(Kadri Mani)

Të shkojmë me radhë: I telefonoj zotni Idriz Zeqirajt dhe i them në e njeh Rexhep Elezajn? „E njoh, si nuk e njihkam, e kam mik!“ „Atëherë gnushëllimet e mia, ka vdekur duke qenë i gjallë- kufomë shëtitëse!“ „Përse, çfarë i ka ndodhur“? „E ka plagosur veten, për vdekje!“ „Si ashtu!?“- ia lexoj titullin për mllefin e hoxhës kundër Kryetarit dhe kundër çdo gjëje që nuk është myslimane, paçka se hoxha e shkruan keq-„musliman“!!

E hetoj se zotni Idrizit i vështirësohet mfymëmarrja për katastrofën e hoxhës...I them të bisedojë me zotni Nikollë Shabanin, kryetar i Bashkimit të Intelektualëve Shqiptarë në Mërgim-(BISHM-i)-( që unë me kohë e kam quajtur- biçim shoqate!!), se çfarë po ndodh me atë farë „sekretari të përgjithshëm“!?!

Bisedë telefonike si me Idriz Zeqirajn, Redaktorpërgjegjës, i revistës tonë “Shqipëria Etnike”, pata edhe me Agim Gashin, Drejtorin tonë: besoj se tani e kuptojnë përse e pata ndjekur Hoxhën nga revista, bashkë me sivëllaun e tij, Besim Krasniqin...

„në aspektin politik është absurd i llojit më banal mbi të cilën praktikë nuk mund të qëndrojë asnjë bashkësi e organizuar brenda kufijve të caktuar, e që ndryshe quhet shtet.“- hoxha i katundit këlthet e bërtet, pa na sqaruar: a ua ka shpjeguar ky hoxhë ato absurditete e banalitete atyre vendeve ku e ka mbaruar Fakultetin e Teologjisë!?! Dhe pas shpjegimit dhe „komentit“, a ka arritur t`i bind ato vende që të heqin dorë nga ato basurditete e banalitete!?! Dhe përse nuk i ka sjellur nga andej: një burulluk, një shami, një sargi, një byrynyse, një frexhe, një nape, një perçe, një turban e një xhybe për kryetarin e tij çfarë do ta donte e çfarë do ta pëlqente hoxha i katundit, Mulla Rexhep Elezaj!?!

Ose t'ia kishe dërguar me kohë Nënkryetarit të LDK-së, zotni Kolë Berishës, do suparee do qitape: elifin, elhamin, tebaren, kacemen, fezariatin, ilmihallin, texhvitin dhe kur`anin, t`i propozoje dhe ta bindje që të shkojë në haxhillëk, ku do ta fitonte një kapele me tentene, me lulka të kuqe e të verdha, si lulet e shëngjergjit, para se ky shejtan katolik ta kishte orientuar keq, kah Vatkikani e jo kah Qabeja, Ibrahim Rugovën, meqë e përmende dhe e fajsove komplet Kryesinë e LDK-së: „siç është qëndrimi dhe sjellja e qartë prokatolike e kreut të LDK-së kundrejt rolit të faktorit fetar katolik(,) të cilin po e imponojnë në procesin e pavarësisë së Kosovës.“!?!

Me fjalë të tjera, Mulla Rexhep Elezaj këlthet: as na duhet një pavarësi e tëllë me një orientim të keq, apojo!?!

„Meqë kjo nuk është tema e këtij shkrimi, e bëmë këtë hyrje të shkurtër për ta shtruar një çështje tjetër mjaftë diskutabile, por edhe të ndjeshme politikisht e kombëtarisht, siç është qëndrimi dhe sjellja e qartë prokatolike e kreut të LDK-së kundrejt rolit të faktorit fetar katolik(,) të cilin po e imponojnë në procesin e pavarësisë së Kosovës. Është kjo padyshim një dukuri e rrallë në politikën kombëtarë të faktorit politikë shqiptarë, e cila që nga hyrja e Dr. Rugovës në politikë ka rënë në sy shumë qartë se afrimi dhe simpatia ndaj faktorit fetar katolik zënë një vend kyç në filosofinë politike të kësaj partie, sidomos bashkëpunimi me krerët e Kishës katolike, gjegjësisht afrimi ndaj Vatikanit dhe Papa Gjon Palit të Dytë (sllav përnga prejardhja e tij etnike).“-e drejtë! Ku guxon Kryetari i Shtetit të tregojë simpati ndaj një feje tjetër, pa e pyetur Hoxhën e katundit dhe xhematin e tij!?! Se çfarë do të thonë plakat e pleqtë e katundit, të cilëve hoxha nanaç iu ka kallëzuar vajzllëk e nasihat!?! Lëre pastaj se çfarë do të thonte kovaçi e nallbani dhe Ali Asllani, krejt mahalla dhe Hanko Halla!?! Tybeistikfa, estakfirullah!!

A thua di t`ia shkruaj vetvetes një xheçme-hajmali, për të çmendur, hoxha Rexhep Elezaj? I ligu për mend, në ekstazë këlthet e çirret për prejardhjen e Papës-((sllav përnga prejardhja e tij etnike)- aludim qëllimkeq, kinse për orientimin e Kryesisë të LDK-së-„proruse“!!!

JO!- ore i biri ia mamasë, ore i biri i errësirës, Papa e ka çliruar Ploninë, duke e shkëputur nga ndikimi rus, dhe e ka bërë një vend properëndimor. Hoxha i katundit nuk e ditka se Papa është edhe poet: Shkrime të revistës „Shqipëria Etnike“ nr. 6-7/1999, f. 17 Nga poezia botërore Karol Wojtyla (Papa Gjon Pali II) SIMONI NGA CICERONI Sy më sy me Njeriun. Rruga dhe shumë fëtyra- dhe goditje tëmtha sikur ushtimë e barabartë në farkëtore Unë nuk kërkoj aventura. Askë nuk dua ta fyej Dëshiroj t`i mjaftoj vetvetes Ndaj le të mos më shqetësojë kush As skamnori as i burgosuri as Zoti. Megjithatë dëshiroj të jem i drejtë ndaj bëj pazar me ju xhelatë rreth njerit tjetër (të kthehem në qytet unë dëshiroj) Bëj pazar me ju rreth diçkafit sepse drejtësia kërkon prej meje që me të drejtë sillen rreth e qark meje që ai do ta quante mëshirë. Dëshiroj gjithmonë të jem i drejtë.

Ja këtu pragu Matanë këtij pragu mos kalo, mos trazo mendjen e zemrën mos e shqetëso së andejmi asgjë mos lëviz – ah, detyrimi e dhuna! dhe ai guxon me këtë të pajtohet – ai lypës! Njeriu i drejtë gjer tani – e pastaj? Do të shkojnë njerëzit – gra, fëmijë – të njëjtit dhe unë me ta – Kush do të njohë, kur barrë e rëndë në kokën e shembur rrokulliset e rrokulliset Unë me të – Nuk mund të qëndroj më: drejtësia nuk është statujë e gurtë Thyeje e kape! (fjalitë duhet të jenë të ërmbledhura të rrëshqasin e të përshkojnë – nuk do të jenë sofra të lëmuara) Thyeje e kape! Bbëzat e syve pezull mbi mua – rreze e dritës bebëzat e syve me shikim kah traversat me shikim të lartë mbi mua… Bota ime e vogël: drejtësia shtypur brenda normash! Ideali yt i madh, bota jote e madhe: bebëza të syve traversa dhe Ai! Dhe në këtë botë të madhe nuk do të mundësh të vështrosh botën time të vogël dhe mund ta fyesh deri në fund ta rrënosh dhe të mundësh të shkosh në kryq duke lënë pas gjithçka Ti, zemërzi, zemërgjëri Ti, që në zemër bart edhe dhembjen edhe dashurinë e njerëzisë Unë tashmë nuk dëshiroj të jem i drejtë! Unë mezi qëndroj në prag prej nga shihet bota e re! Ndërsa pranë parakalon turma gra, fëmijë, ushtarë: të gjithë sillen rreth e qark Zotit Qetësi, qetësi – Drejtësia kërkon kryengritje – Por kundër kujt? 1957 (Poeti Karol Wojtyla (Papa Gjon Pali II)-marrë nga përmbledhja me poezi:“BREGU I QETËSISË”f.51-52, botoi “Drita”-Ferizaj)

“Dhe kjo, jo pa të drejtë, sepse që nga viti 1990 e deri më sot ka dëshmuar në praktikë se filosofinë politike, përveç mbi parime kombëtare, e kishte mbeshtetur në masë të madhe mbi simpatinë e faktorit fetar katolik në Europë ndaj Kosovës, ekskluzivisht në oborrin kishtar të Vatikanit.”- e po ku ishe ti-(engjulli rojtar!) që nga viti 1990, dhe në ndërkohë, përgjatë një dekade e gjysmë, a e di ti se çfarë lavdërata e ditirambe i thurje LDK-së dhe Kryetarit, të cilët tash i përgojon, pa asnjë arsye!?! A nuk po del ti me i keqi ndër më të këqinjtë që vetë i ke kritikuar!?!

LDK-është çelësi i artë i demokracisë, është shpikje shekullore, që orientimit socialfashist, ia ndërroi kahjen; dhe para se t`i përmendish emrate titujt: LDK-në, Kryesinë e LDK-së dhe Papën, duhet ta rrjepish mukozën e gojës, të buzëve dhe të gjuhës së përdalë.

Cila fe dhe cila demokraci t`i lejonë ty një urrejtje të tërbuar, vetëm për shkak se dikush mendon ndryshe!?! Çfarë katastrofe sheh ti, o i marrë, në mendimin pluralist? A pak shembuj kemi të familjes të përzier myslimane-katolike? Përse merreni ti dhe Baleta me kompani me statistika arbitrare, kur dihet se në ndërkohë, sikur pluralizmi politik në familje, ka depërtuar edhe pluralizmi fetar; dy raste të këtilla kemi në familje apo në miqësinë tonë të ngushtë: biri i mbesës tonë, zotni Bajram Xhemajli, inxhinier i aviacionit-(numërohen në gishtat e një dore kuadrot e tilla në Kosovë), dhe zotni Shkëlqim Veselaj, inxhinier i elekroteknikës, nga familje me origjinë myslimane, kanë kaluar në do tjera sekte, që as e dimë mirë, e as na intereson aq hollësisht, por me sa dimë: në këtë botë duhet të jetojnë sa më keq, që në botën tjetër të jetojnë sa më mirë??

E pyes në telefon birin tim për informata më të sakta, dhe ia më përgjigjet me humor e me dreqnillëqe: Shkëlqimi ka hyrë në fenë myslimane-bektashiane, kurse Bajrami në fenë katolike-romatike!!

“Lëre mos u tall, se po më intereson të di?”.
“Po përse po më pyet?”
“Jam në plemikë me Mulla Rexhep Elezajn”.
“Ah bre Babush, po ti ke qenë dikur në ato nivele, dhe kemi menduar se i ke harruar
ato sikur borën e parvjeme, përse po kthehesh prapa!?”
“Prapanikët po na detyrojnë të merremi me ta!?”
Të vijojmë me proçkat e proçkaxhiut, të hanerit të përhënur:

“Prandaj, kur elementi fetar ngatërrohet me politikën dhe anasjelltas, ose më mirë me thënë kur feja merrë rolin e politikës në ndërtimin e shtetit dhe përcaktimin e fateve të një kombi, s’ka dyshim se bëhët fjalë për koncept shumë të gabuar politik, siç e ka treguar këtë më së miri rasti i involvimit të kishës ortodokse serbe në politikën nacionale të popullit serb, që nga mesjeta dhe deri para pak(ë) viteve, kur turpërisht para gjithë botës u detyrua të tërhiqet nga projekti për krijimin e Serbisë së Madhe.

Është kështu, sepse vetë roli dhe natyra e fesë janë gjithëherë në disharmoni me parimet e politikës mbi të cilat funksionoin dhe ngritet shteti si njësi juridike, kulturore dhe politike. Këtu nuk kemi kohë dhe as vend që kësaj teme t’i kushtojmë analizë më të gjërë, por ajo që është më se e sigurtë, është fakti i pamohuar se qëkur ka ardhur në krye të LDK-së Dr. Rugova me 1990(,) ndër shtyllat kryesore të politikës së tij ishte futja në lojë e opsionit; se si ta fitojë sa më shumë mbështetjen dhe simpatinë sa më të madhe të kreut katolik në Vatikan, e me këtë edhe gjithë simpatinë e botës së krishterë perëndimore, që shikuar parimisht nuk ishte hap i gabuar politik, posikur të mos i kishte bërë disa veprime individuale të tepruara pro fesë katolike, sidomos gjatë viteve të pas luftës në Kosovë, duke dhënë di! sa iniciativa të cilat shkonin drejtpërdrejtë në ndërrimin e imazhit fetar të Kosovës, pra forcimin e faktorit fetarë katolikë, gjegjësisht që shkonin në dobësimin dhe eliminimin arbitrarisht të imazhit fetarë islamë të Kosovës, siç ishte prerja e shiritit për ngritjen e memorialit të paqës për Nënë Terezën duke i ndarë afër 40 hektarë tokë në periferi të Prishtinës, ngritja e bustit të Nënë Terezës në qendër të Prishtinës, disa herë takimi i tij me Atin e Shënjët, përfshirë edhe audiencën e fundit para disa javësh, pjesëmarrja e tij në Romë me rastin e shënjtërimit të N. Terezës, dalja me iniciativën për ndërtimin e katedralës katolike në qendër të Prishtinës shumë afër kompleksit univerzitar, ndezja e bredhit të Krishtlinjeve me 24 dhjetor 2003 si kryetar shteti në qëndër të Prishtinës, etj, etj, që të gjitha japin të kuptohet qartë se është dhënë për së tepërmi pas faktorit fetar katolik (e ndoshta edhe shpirtërisht), për të cilën dukuri kohëve të fundit po spekulohet me të ! madhe se ai veç është konvertuar në Fenë katolike.

E gjithë kjo që tham(ë) më sipër, po të mos ishte kryetar i Kosovës, sigurisht se do të mbetej thjeshtë si një çështje e tij personale, mbase edhe e parëndësishme. Thënjet e tipit se Dr. Rugova me mbeshtetjen e tij mbi faktorin politik dhe fetar katolik(,) nuk bën tjetër veçëse një diplomaci të mençur për Kosovën, ngase pa e fituar shqiptarët simpatinë e kreut katolik në botë(,) nuk mund t’i realizojnë ëndrrat e tyre për pavarësinë e Kosovës, ose në stilin se shqiptarët duhet ta veshin petkun e katolicizmit, d.m.th. se duhet ta ndërrojnë fenë islame dhe të konvertohen në fenë katolike, si kusht për të hyrë në Europë, sepse si muslimanë nuk i dëshiron bota perëndimore, si dhe pretekste të ngjajshme, s’janë tjetër veçëse broçkulla politike të cilat nuk mund të merren fare seriozisht, ngase të qenurit e shqiptarëve si komb me mbi 80 përqind të përkatësisë fetare islame(,) nuk ka qenë dhe as nuk është pengesë që të hyjnë në familjen e popujve evrop! ianë. Për këtë që themi mund të sjellim me dhjetra argumente(,) të cilat dëshmojnë të kundërtën e asaj që trillojnë disa kuaziintelektualë shqiptarë, të cilët të ngarkuar me islamofobinë e tyre të egër(;) nuk bëjnë tjetër veçëse propagandë bajate, dhe ate, jemi të sigurtë, jo me qëllim për ta çuar kombin shqiptar drejtë familjes evropiane, por thjeshtë këtë e bëjnë në rolin e misionarëve katolikë.

Pra, të bërit politikë kombëtare duke e futur në përdorim faktorin fetar, të mbeshteturit e filosofisë politike dhe shtet(ë)rore në ndërtimin e shtetit(,) ashtu siç ka vepruar dhe vazhdon të veprojë Dr. Rugova, në njërën, duke e injoruar keq rolin e faktorit politik islam shqiptar, në anën tjetër, pra duke mos ekuilibruar si duhet midis faktorit kryesorë fetarë në Kosovë, atij islam (80%) dhe atij katolik (7%), gjegjësisht duke favorizuar Katolicizmin dhe duke minimizuar Islamizmin, është padyshim gabimi i rëndë politik i cili pashmangshëm se do të ketë reperkusione të dëmshme në ruajtjen dhe kultivimi! n e mëtjem(ë) të tolerancës fetare ndër shqiptarët e Kosovës. Gjëja më e dëmshme në politikë është kur iluzionet shndërrohen në koncepte sjelljesh dhe veprimesh të pakoordinuara mirë politikisht, sikur të ishte fjala për procese të kryera politike, ose për ndonjë mision profetësh të imagjinuar.”

- Është trashtina e të pagëdhendurve nga elemntë destruktivë kombëtarë-ndërkombëtarë, kur serbët i konsiderojnë “të krishterë” sikur Evropa, dhe kur socilistës shqiptarë “të reformueshëm” sikur partitë evropiane. Këtu s`ka asnjë grimë të vërtete: në kishën serbe tanimë nuk është Krishti as engjujt, por atje ka zënë vend djalli; dhe popat serbianë në njërën dorë-(hapur) mbajnë Ungjillin, dhe në tjetrën dorë-(fshehur) të futur nën mantijat e veta të zeza, kinsse me dorë në zemër, në fakt ata mbajnë ganxharët-(kamat) për kasaphane të reja.

Dhe socialistët shqiptarë janë të pareformueshëm përjetë, ata janë socialistë-fashistë-hitleristë, të zanafillës të Hitelerit, të cilët për kryq e për bismilah kanë dhunën dhe terrorin. Këtu bëjnë pjesë edhe terroristët e mediave, sikur në rastin konkret në shqyertim.

Dhe hoxha i katundit “ e sheh” fort negativ rolin e fesë katolike në politikë, por “e sheh” shumë pozitiv rolin e myslimanizmit:” duke e injoruar keq rolin e faktorit politik islam shqiptar,”, me kusht që të jetë në barazpeshë me përqinsjen e tij arbitrare, pakicë-shumicë!! Hoxha i njëanëshëm nuk paska dalur nga kopërtinat e qitave e të supareve fillestare elementare, si duket as i paska lexuar librat shkencore:”Darvinizmi dhe feja”, “Thelbi reaksionar i myslimanizmit”…

“bëjmë me standarde të dyfishta politike ndaj të njejtit popull që ua ka dhënë votat (vështirë se do t’ua japin në të ardhmën), sjellje që bien ndesh dhe janë në kundërshtim të plotë me deklarimet verbale për ndërtimin e shtetit demokratik dhe juridik, ku të gjithë njerëzit padallim dhe në mënyrë të lirë mund t’i shprehin bindjet e tyre fetare dhe politike ashtu siç dëshirojnë ata vetë pa pengesa dhe imponime.”- kush kë po e pengon dhe kush kujt po do t`i imponohet, o haner i përhënur!?! Kush e shkroi broshurën përçarëse:”JO-KATEDRALES”!?! Andaj ua vura në titul dhe iu bëftë mirë: “ANTIKATEDRALISTËT JANË ANTISHQIPTARË”. Ja se të tregoj unë se kush jeni ju përçarësit e urryer fetarë, një tjetër rast i ngjashëm:

Me mbititull: “SI E SHOHIM SHQIPËRINË”, dhe me titull: “HENDEQET DHE URAT”, gazetari dhe shkrimtari i njohur, Rushit Ramabaja, këtu e një dekadë më parë, pos tjerash, shkruante: (...)

„Nga larg pashë profesorin i vjetër ferizajas, Ramadan Hazirin, tek jepte e merrte me një doktor tonin të historisë, që i kërrusur nën një barrë librash e dokumentesh, bërtiste me zë të lartë për islamizmin si të vetmin shpëtimtar të kombit.

- Doktor,- i tha një djalosh përbri, që, si duket, e njihte kaherë,- mos ke qenë më frik në Shkup?
- E ç`të duhet ty në qoftë se kam qenë?
- Sigurisht në xhami do të kesh vazhduar fjalimin kundër Skënderbeut, që „e tradhtoi islamizmin dhe ia ktheu shpatën sulltanit. Të kujtohet edhe ç`faje të tjera plot helm the vitin e kaluar?

Doktori iu vërsul me britma e me të shara, por profesori Ramadan ia shkei syrin djaloshit që të mos nxehej. Gjestet e tij thoshin „Hiqu tej, është i lojtur“.

„Jo,- bërtiti ai akoma edhe më i nxehur,- ky s`është budalla, por e shiti tepër lirë, për pak honorare idealin e tij prej shkencëtari, duke nxirë figurat më të ndritshme kombëtare dhe duke hapur hendekun më të thellë ndërmejet shqiptarëve të besimeve të ndryshme.

Meqë s`e njohja djaloshin, i bëra shenjë profesorit që ta largonte sa s`kishte plasur ndonjë sherr. Një gjysmë ore më vonë, në Kafen e Agronit (quhet sipas emrit të pronarit shkupjan), djaloshit i kishte rënë inati dhe i nxitur nga shakatë e lezeçme të prof. Ramadan Hazirit, po thoshte:

E di ç`do të bëjë ky? Do të marrë briskun në dorë dhe nëpër sheshe, midis turmës do të bërtasë:”Hajde ta bëjmë synet botën e pasynetuar!”

Qeshëm një copë herë dhe pastaj i thamë që të hiqej tej, që të mos merrej me të, ngaqë me ato që po bën, s`është turp vetëm për të, por edhe për kolegët e tij historianë. Dhe kur pandehëm se djaloshi u zbut plotësisht, ai sërish u nxeh, por tash shumë më tepër.

-S`është i lojtur, çdo gjë e bën me llogari, jua them unë. Qe, ka ardhur këtu të propagandojë “rrënjët islamike të shqiptarëve” dhe mu në prag të ardhjes së Papës në Shqipëri! Është kjo rastësi, injorancë, lojë e njeriut që ka humbur kokën? Jo, vëllezër, janë sulur gjithfarë maskarenjsh të rrënojnë të nesërmën tonë. Po ta bente atë që propagandon ai një nxënës i papjekur i medresës, o një hoxhë injoranr fshati, mund të falej. Por si t`i mbyllim sytë kur këtë e bën një doktor historie?” (Rushit Ramabaja te “Rilindja”, e premte, 9 korrik 1993, f. 11) Ja, ky pra ishte, kush tjetër, pos autori i broshurës:“JO-KATEDRALES“, Muhamet Pirraku- oturaku!

/lexoni e (mos) besoni!/

KOMENT DR. IBRAHIM RUGOVA: PREJ IDOLI POLITIK, DREJT NJERIUT TË URRYER FETARISHT..!?
Rimëkëmbja, 27/01/2004 Shkruan:

Rexhep Elezaj

Asnjë shtet në botë nuk është ndërtuar mbi lutjet dhe simpatitë fetare ose nga mëshira e Zotit që t’ia pranojë dëshirën ndonjë populli për ta bërë shtetin e tij. Pra, as në rastin e Kosovës e cila gjendet në fazën e ndërtimit të shtetit dhe pavarësisë së saj, një model i tillë nuk mund të jetë politikë reale, sado që lutjet për realizimin e një dëshire të tillë të shqiptarëve mund të vijnë edhe nga kreu më i lartë i Kishës katolike në botë. Futja e një metode të tillë, gjegjësisht involvimi i elementit fetar (katolik) për arritjen e pavarësisë dhe ndërtimin e shtetit të Kosovës, në aspektin politik është absurd i llojit më banal mbi të cilën praktikë nuk mund të qëndrojë asnjë bashkësi e organizuar brenda kufijve të caktuar, e që ndryshe quhet shtet.

Pra, edhe në rastin e Kosovës(,) kur është fjala për pranimin ndërkombëtarisht të pavarësisë së! saj nuk mund të bëhët fjalë për kur(r)farë privilegjesh të çfarëdo natyre qofshin, sepse bazat dhe parimet mbi të cilat ngritet ose mbi të cilat njihet ndërkombëtarisht shteti i një populli, janë rregulla universale juridike dhe diplomatike dhe nga këto principe nuk ka pse të përjashtohet Kosova, por as kur është fjala për përmbushjen e “standardeve”, siç po quhen tani kushtet të cilat duhet t’i plotësojë ajo para se të njihet ndërkombëtarisht si shtet i pavarur.

Meqë kjo nuk është tema e këtij shkrimi, e bëmë këtë hyrje të shkurtër për ta shtruar një çështje tjetër mjaftë diskutabile, por edhe të ndjeshme politikisht e kombëtarisht, siç është qëndrimi dhe sjellja e qartë prokatolike e kreut të LDK-së kundrejt rolit të faktorit fetar katolik(,) të cilin po e imponojnë në procesin e pavarësisë së Kosovës. Është kjo padyshim një dukuri e rrallë në politikën kombëtarë të faktorit politikë shqiptarë, e cila që nga hyrja e Dr. Rugovës në politikë ka rënë në sy shumë qartë se afrimi dhe simpatia ndaj faktorit fetar katolik zënë një vend kyç në filosofinë politike të kësaj partie, sidomos bashkëpunimi me krerët e Kishës katolike, gjegjësisht afrimi ndaj Vatikanit dhe Papa Gjon Palit të Dytë (sllav përnga prejardhja e tij etnike). Këtë anim ai e ka dëshmuar qysh me vendosjen e fotografisë së tij me Papën e Shën! jët në muret e zyrave në shtepinë e tij në Velani, e që në qarqet intelektuale të Prishtinës ka shkaktuar polemika dhe komente prej më të ndryshmeve(,) të cilat vazhdojnë edhe sot.

Dhe kjo, jo pa të drejtë, sepse që nga viti 1990 e deri më sot ka dëshmuar në praktikë se filosofinë politike, përveç mbi parime kombëtare, e kishte mbeshtetur në masë të madhe mbi simpatinë e faktorit fetar katolik në Europë ndaj Kosovës, ekskluzivisht në oborrin kishtar të Vatikanit. Kur jemi tek kjo çëshjtje e themi se nuk jemi kundër rolit ose ndihmesës që mund ta ketë ushtruar në të mirë të çështjes së Kosovës kreu më i lartë i Kishës katolike ose edhe vetë Papa Gj. Pali, mbase ndoshta edhe do ta ketë bërë ndonjë lutje për pavarësinë e Kosovës (siç pretendon Dr. Rugova), e që nuk do të ishte fare ndonjë gjë kontestuese për natyrën dhe misionin fetar që ka, por mbështetja e plotë e një filosofie politike, ose e politikës kombëtare të liderit politik të shqiptarëve të Kosovës, siç është realizimi i pava! rësisë së Kosovës, gati në mënyrë ekskluzive mbi simpatinë ose lutjet që mund t’i bëjë Selia e Shenjët për të mirën e një populli, nuk është dhe as nuk mund të jetë mënyra, por as parimi themelor mbi të cilat do duhej të mbeshtetej arritja dhe realizimi i pavarësisë së Kosovës.

Sepse, sukseset në planin politik, diplomatik dhe juridik për ndërtimin e shtetit të Kosovës(,) nuk mund të qëndrojnë politikisht, por as nuk mund të jenë në varshmëri aq të madhe nga qëndrimi „politik“ i faktorit fetar katolik në botë sa vazhdon të mendojë Dr. Rugova. Sepse, sado që të jetë miradashës dhe i madh roli i kreut më të lartë fetar katolik në botë, nuk është dhe as nuk mund të jet(ë) faktori me ndikim të drejtpërdrjtë pranë qendrave të vendosjeve ndërkombëtare që t’i detyrojë ato që eventualisht ta ndërrojnë mendimin ose qëndrimet e tyre në favor të kërkesave të dy milion shqiptarëve të Kosovës për pavarësi. Kjo për shkakun sepse po të shtroheshin proceset politike në botë vetëm mbi baza fetare, atëherë ! principet dhe rregullat e të drejtës ndërkombëtare si dhe angazhimet diplomatike në nivel të OKB-së për pranimin e shteteve të reja në botë, do të ngelnin sekundare dhe pa ndonjë peshë.

Në rastet kur faktori fetar ka qenë promotori kryesor në ndërtimin e shtetit, atëherë ato shoqëri që kanë vepruar dhe që janë ndërtuar mbi këto baza(,) kanë pësuar fijasko politike, e që shumë vështirë e kanë bërë më vonë riparimin e gabimeve të tilla, siç ishte rasti i Izraelit, Irlandës Veriore, etj, meqë sado që të jetë e drejtë dhe e arsyeshme doktrina fetare(,) mbi të cilën mund të ndërtohet shteti, vetë fakti se natyra e elementit fetar përjashton faktorin politik(,) është i destinuar që si i tillë të dështojë. Prandaj, kur elementi fetar ngatërrohet me politikën dhe anasjelltas, ose më mirë me thënë kur feja merrë rolin e politikës në ndërtimin e shtetit dhe përcaktimin e fateve të një kombi, s’ka dyshim se bëhët fjalë për koncept shumë të gabuar politik, siç e ka treguar këtë më së miri rasti i involvimit të kishës ortodokse serbe në politikën nacionale të popullit serb, që nga mesjeta dhe deri para pakë viteve, kur turpërisht para gjithë botës u detyrua të tërhiqet nga projekti për krijimin e Serbisë së Madhe.

Është kështu, sepse vetë roli dhe natyra e fesë janë gjithëherë në disharmoni me parimet e politikës mbi të cilat funksionoin dhe ngritet shteti si njësi juridike, kulturore dhe politike. Këtu nuk kemi kohë dhe as vend që kësaj teme t’i kushtojmë analizë më të gjërë, por ajo që është më se e sigurtë, është fakti i pamohuar se qëkur ka ardhur në krye të LDK-së Dr. Rugova me 1990(,) ndër shtyllat kryesore të politikës së tij ishte futja në lojë e opsionit; se si ta fitojë sa më shumë mbështetjen dhe simpatinë sa më të madhe të kreut katolik në Vatikan, e me këtë edhe gjithë simpatinë e botës së krishterë perëndimore, që shikuar parimisht nuk ishte hap i gabuar politik, posikur të mos i kishte bërë disa veprime individuale të tepruara pro fesë katolike, sidomos gjatë viteve të pas luftës në Kosovë, duke dhënë di!

Sa iniciativa të cilat shkonin drejtpërdrejtë në ndërrimin e imazhit fetar të Kosovës, pra forcimin e faktorit fetarë katolikë, gjegjësisht që shkonin në dobësimin dhe eliminimin arbitrarisht të imazhit fetarë islamë të Kosovës, siç ishte prerja e shiritit për ngritjen e memorialit të paqës për Nënë Terezën duke i ndarë afër 40 hektarë tokë në periferi të Prishtinës, ngritja e bustit të Nënë Terezës në qendër të Prishtinës, disa herë takimi i tij me Atin e Shënjët, përfshirë edhe audiencën e fundit para disa javësh, pjesëmarrja e tij në Romë me rastin e shënjtërimit të N. Terezës, dalja me iniciativën për ndërtimin e katedralës katolike në qendër të Prishtinës shumë afër kompleksit univerzitar, ndezja e bredhit të Krishtlinjeve me 24 dhjetor 2003 si kryetar shteti në qëndër të Prishtinës, etj, etj, që të gjitha japin të kuptohet qartë se është dhënë për së tepërmi pas faktorit fetar katolik (e ndoshta edhe shpirtërisht), për të cilën dukuri kohëve të fundit po spekulohet me të madhe se ai veç është konvertuar në Fenë katolike.

E gjithë kjo që tham(ë) më sipër, po të mos ishte kryetar i Kosovës, sigurisht se do të mbetej thjeshtë si një çështje e tij personale, mbase edhe e parëndësishme. Thënjet e tipit se Dr. Rugova me mbeshtetjen e tij mbi faktorin politik dhe fetar katolik(,) nuk bën tjetër veçëse një diplomaci të mençur për Kosovën, ngase pa e fituar shqiptarët simpatinë e kreut katolik në botë(,) nuk mund t’i realizojnë ëndrrat e tyre për pavarësinë e Kosovës, ose në stilin se shqiptarët duhet ta veshin petkun e katolicizmit, d.m.th. se duhet ta ndërrojnë fenë islame dhe të konvertohen në fenë katolike, si kusht për të hyrë në Europë, sepse si muslimanë nuk i dëshiron bota perëndimore, si dhe pretekste të ngjajshme, s’janë tjetër veçëse broçkulla politike të cilat nuk mund të merren fare seriozisht, ngase të qenurit e shqiptarëve si komb me mbi 80 përqind të përkatësisë fetare islame(,) nuk ka qenë dhe as nuk është pengesë që të hyjnë në familjen e popujve evrop! ianë.

Për këtë që themi mund të sjellim me dhjetra argumente(,) të cilat dëshmojnë të kundërtën e asaj që trillojnë disa kuaziintelektualë shqiptarë, të cilët të ngarkuar me islamofobinë e tyre të egër(;) nuk bëjnë tjetër veçëse propagandë bajate, dhe ate, jemi të sigurtë, jo me qëllim për ta çuar kombin shqiptar drejtë familjes evropiane, por thjeshtë këtë e bëjnë në rolin e misionarëve katolikë. Pra, të bërit politikë kombëtare duke e futur në përdorim faktorin fetar, të mbeshteturit e filosofisë politike dhe shtetrore në ndërtimin e shtetit(,) ashtu siç ka vepruar dhe vazhdon të veprojë Dr. Rugova, në njërën, duke e injoruar keq rolin e faktorit politik islam shqiptar, në anën tjetër, pra duke mos ekuilibruar si duhet midis faktorit kryesorë fetarë në Kosovë, atij islam (80%) dhe atij katolik (7%), gjegjësisht duke favorizuar Katolicizmin dhe duke minimizuar Islamizmin, është padyshim gabimi i rëndë politik i cili pashmangshëm se do të ketë reperkusione të dëmshme në ruajtjen dhe kultivimi! n e mëtjem të tolerancës fetare ndër shqiptarët e Kosovës. Gjëja më e dëmshme në politikë është kur iluzionet shndërrohen në koncepte sjelljesh dhe veprimesh të pakoordinuara mirë politikisht, sikur të ishte fjala për procese të kryera politike, ose për ndonjë mision profetësh të imagjinuar.

Ndaj, kur është fjala për filosofinë e Dr. Rugovës të përzirjes së elementit fetar në politikë(,) nuk mund të mos e themi mendimin tonë haptazi(,) se ky ekskluzivizëm mund të jet shumë i dëmshëm për harmoninë fetare në Kosovë, sidomos parimi; se sa më shumë afër botës katolike, aq më e pranueshme do të jetë pavarësia e Kosovës, duke harruar faktin se politika dhe diplomacia evropiane, sado që të jetë e frymëzuar nga mësimet fetare kristiane, ajo nuk është mbeshtetur asnjëherë në formë të prerë vetëm mbi doktrinën fetare të ndërtimit të shtetve nacionale, qoftë kjo as për një minutë, ngase ishte e qartë për popujt evropianë se feja dhe shteti nuk mund të koekzistojnë, ndaj edhe e bënë ndarjen e tyre me kohë, si kusht themelor për hapa të suksesshëm në planin e ndërtimit të shoqërive thjesht mbi baza juridike dhe rregullave demokratike, që për thelb! të krijimit dhe funksionimit të tyre u kishin vënë shkencën e jo ideologjitë, doktrinat ose lutjet fetare, sepse ishin të sigurtë se këto dy koncepte (ai fetar dhe shkencor) nuk përkojnë njëri me tjetrin kur është fjala për shtetin dhe normat që përcaktojnë mënyrën dhe rregullat e ekzistimit të tij në mënyrë të organizuar shoqëroro-juridike.

Mjerisht, vërejmë se në kreun politik shqiptar në Kosovë ka shumë mungesa, mospërfillje dhe mosrespektim të ndjenjave ndaj përcaktmit fetar të shumicës së popullatës me përkatësi fetare islame, dhe një dukuri e tillë të bën të konkludosh pahamendje se vertetë kemi të bëjmë me standarde të dyfishta politike ndaj të njejtit popull që ua ka dhënë votat (vështirë se do t’ua japin në të ardhmën), sjellje që bien ndesh dhe janë në kundërshtim të plotë me deklarimet verbale për ndërtimin e shtetit demokratik dhe juridik, ku të gjithë njerëzit padallim dhe në mënyrë të lirë mund t’i shprehin bindjet e tyre fetare dhe politike ashtu siç dëshirojnë ata vetë pa pengesa dhe imponime. Ngase të ushqesh simpati ndaj njërit religjion dhe ndaj tjetrit të mbash qëndrim mohues-nënçmues, është hipokrizi politike(,) e cila në thelb çon në përçarje dhe prishë harmon! inë fetare brenda popullit shqiptar, i njohur në botë për këto vlera civilizuese.