Absolutizmi i kombëtares!...

-- nga Bekim Rexhepi

Duhet të pranojmë se nuk është arritur çlirimi kombëtar, me pavarësinë e Kosovës, është arritur më shumë një gjysmë lirie qe duket të jetë gati dhe vetëm një liri politike. Sepse më këtë zgjidhje janë suspenduar tendencat tona për një absolutizëm të kombëtares.

Politika aktuale në Kosovë po privon ta rrënoj simpatinë e kombit në popull, së pari duke e sulmuar ne simbole, në identitet. Në rast të mossuksesit kjo politikë ka për të treguar edhe kurthua të tjera, të cilat nuk mund të janë te panjohura për ne, sepse kjo politikë madje u ngrit mbi koncesione politike, në dëm te interesit kombëtar, këtë e ka provuar më shumë herë. Duhet të pranojmë se nuk është arritur çlirimi kombëtar, me pavarësinë e Kosovës, është arritur më shumë një gjysmë lirie qe duket të jetë gati dhe vetëm një liri politike. Sepse më këtë zgjidhje janë suspenduar tendencat tona për një absolutizëm të kombëtares.

Derisa Serbia nuk bëri asnjë lëshim politik, madje edhe deri aty ku bënte një serb i vetëm, i cili ka edhe një kish në ëndërr e tij, Serbia qëndroj e fortë dhe e bindur. Atëherë do të shtrohej pyetja: Pse shqiptaret kaq zemërgjerë ndaj të tjerëve dhe kaq zemërngushtë ndaj vetvetes. Nëse mësuam historinë shqiptare ashtu siç e shkruam vet, qe nga Ilirët e deri me sot, ne llogaritë tona del se:” ne shqiptarët më shumë humbëm se sa fituam”. Shtrirja gjeografike dhe e hartave tona të vizatuara, e te paraqitura aty-këtu, vazhdojnë t’na trishtojnë dhe të ngushëllojnë logjikën e pazotësisë shqiptare. Disa fakte historike nuk na ndihmojnë të qartësojmë vetveten tonë, në favor të patriotizmit komplementar, i cili do të na bënte qe sot të mos dukeshim po kaq qytetar të gjithë botës.

Raportet në marrëdhëniet ardhshme të Kosovës me shtetet fqinjë nga drejtuesit shqiptar te politikës do duhej të shtroheshin më ndryshe, të recensonin në interesin nacional të vendit dhe jo vendoseshin në interesin parcial, sepse më këtë Serbia si njëri nga fqinjët tanë të papërmirësueshëm i vetë lejohet të vazhdoi ta kontestoj funksionimin e Kosovës si shtet në vete edhe për kohë të tjera.

Mbi këtë principi të ndërtimit te raporteve nder shtetërore politikanet shqiptar të Kosovës kanë paragjykuar keq, çoftë nga frika apo te ndonjë sensaciviteti marrëdhëniet me Shqipërinë.
Një barazimi i Shqipërisë me Serbinë, së pari u bë nga Rugova, ish presidenti fiktiv i shqiptarëve të Kosovës, që fatkeqësisht më pas edhe pasardhësi i tij Thaqi, u përcaktua me këtë rrugëtim qe Kosova e vetëdijshme plotësisht se po e thyen recidivishtë absolutizmin e kombëtares.

Pavarësia për Kosovën (si një opsion në vete dhe i “paalternativë” gjithnjë sipas Rugovës) edhe nga Shqipëria edhe nga Serbia, ishte një përcaktim i papjekur i tij, si një udhëheqës që po shquhej si i moderuar ngase kishte zgjedhur rrugëtimin kushtimisht paqësor për Kosovën.
Rugova e thoshte në mënyrë lodhshme dhe monotone kërkesën qe po identifikohej gati si kërkesë e gjithë shqiptarëve “Kosova e hapur njësoj si ndaj Shqipërisë ashtu edhe ndaj Serbisë'.

Thaqi si vazhdues më i keq i këti rrugëtimi të veçimit të Kosovës nga Shqipëria, e theri me ligj emrin e shqiptarit, shih: kushtetutë e re të Kosovës. Të dy edhe Rugova edhe Thaqi, u dëshmuan përfundimisht se janë kundër bashkimit kombëtar. Por, për ta saktësuar këtë kundër bashkimit kombëtar që asnjëherë nuk u qua ne referendum popullor, me çfarë më pastaj do të mund t’u epej e drejtë vet liderëve qe të këmbëngulin në përcaktimet e tyre politike. Sot, fare paligjshëm po mbahet pezull vullnetin dhe mundësin për bashkimit kombëtar, sepse përzgjedhja politik (e Rugovës,)e Thaqit dhe e disa të tjerëve po e imponojnë vetveçimin nga Shqipëria, e kjo do më thënë se nuk duam Bashkim Kombëtar dhe identitet te njëjtë.

Nga pikëpamja kombëtare të dyja rastet Rugova-Thaqi delin njëlloj si anti Shqipëri, i pari duke futur nocionin “Dardania” dhe i dyti duke zhglyer emrin e shqiptarit edhe me kushtetutë dhe duke e zëvendësuar me emrin e shtetit si Kosovë, si kosovar. Kështu mund të veprojnë vetëm politikanët pa moral e pa ndjenja kombëtare, të tillët janë vetëm robot politik. Është mendërisht i gabuar, shumë i gabuar, veprimi recidivistë kundër bashkimit kombëtar, sepse me këtë mund ti hapet rrugë dobiçit të keq për kohë të tjera.

Kosova e pavarur edhe nga Shqipëria, e ka të vështirë të ndërtoj një rend stabil ekonomiko-politik, ngase i është lënë mundësia qe shtetit tjetër fqinjë Serbisë ta destabilizoj kur te dojë. Përmes decentralizmit të pushtetit dhe te drejtat e minoritetit serb veçmas qe u bënë me kushtetutë të drejta superiore. Një shembull të tillë të të drejtave të një pakice (e cila më parë u solidarizua me krimin e shtetit fqinjë) askund ne botë nuk e gjen, as edhe ne demokracitë më të përparuara. Kosova pa Shqipërinë nuk do të mund kurrë të forcohej ekonomikisht sepse ndodhet ne gjysmë shokën sllave e cila gjithsesi do ta balancoj tendencën e zhvillimit ekonomik të Kosovës.

Shqipëria këtë zhvillim i’a mundëson sepse tek Shqipëria shoka këputet edhe me det. Pra një pavarësi krejtësisht e plotë e Kosovës me Shqipërinë nuk mund te ketë kuptimin, nuk mund te ekzistoi, e ngjashme si me Serbinë. Për shkak te argumentit të më sipërm dhe të shumë të tjerëve qe nuk janë edhe për tu anashkaluar. Kosova e drejtuar nga kjo klasë politike e nënshtruar para faktorit ndërkombëtar e ka vendosur përfundimisht për tu vetveçuar, për tu pastruar nga çdo lloji ndikimi i Shqipërisë, madje edhe nga simbolika e njëjtë kombëtare.

Opinioni aktual e media në Kosovë po instrumentalizohet nga politika autoritare përmes procedimit te blerjes dhe korruptimit edhe te atyre pak prijësve popullor. Digresioni i politikës Kosovare po bëhet jo i konvertueshëm qe nga momenti i nisjes dhe kanë mbetur pak shanse reale për korrigjim te strategjisë nacionale. Akoma nuk e shtjelloj me veten time, një qartësim të mundshme politike qe solli tek vendimi politik për njohjen e pavarësisë së Kosovës.

Pavarësia e Kosovës nga Serbia a u bë më shumë për ti dhënë të drejta nacionale shqiptarëve si viktimë e gjenocidit të Serbisë?
Kërkesa e shumicës së shqiptarëve për pavarësi dhe shtet sovran u pranua dhe u njohtë kushtimisht, vetëm për të mos i lënë shteg tjetër Serbisë për gjenocid të ri të mundshëm?
Ndofta integrim në Evropë dhe fashitja e problemeve te brendshme te Evropës, ka mundësi ta rikthej një vështrim më qartësues karshi Kosovës ne te ardhmen, dua ti besoi kësaj para se ta ndjell te keqen iluzive për atdheun tim qe s’u bë akoma ngrohtë krejtësisht.