Policia, për mbarë

Ka filluar të ndjehet një fllad qetësie në rendin publik: jo vetëm po goditen grupe kriminale, por edhe sjellja e përditshme e policisë po përmirësohet. Puna e saj dallon për mirë, për mbarë, në atmosferën e stanacionit të përgjithshëm, e papunësisë, e mungesës së investimeve, dhe e sulmit kundër institucioneve të brishta, që po ndërmerret nga segmentet e tjera të qeverisjes.

Ndryshimet për mbarë në punën e rendit publik, nuk mund të mos lidhet me ndryshimin e bërë pas 3 korrikut 2005 (zgjedhjet) në Ministrinë e Brendëshme, me ministrin Olldashi dhe stafin e tij, e përse jo, edhe me angazhimin e kryeministrit aktual. Përmirësimi i punës së rendit publik është një fenomen që duhet të na gëzojë të gjithëve—pak gjëra shkojnë mirë, që të lëmë të kalojë pa u vënë re përmirësimin e ndjeshëm të punës së ministrisë së z. Olldashi, asaj pjese të saj që meret me rendin publik. Opozita po mban pozicion mohues për çdo gjë që ngjet në qeverinë aktuale: duhen vlerësuar punët e mira, edhe kur ato bëhen nga kundërshtari politik, edhe kur ato lidhen “me ndihmën e policive të vendeve të tjera, apo të mekanizmave policore ndërkombëtare”.

E ç’rëndësi ka nëse përmirësimi është “me forcat e veta”, apo me “ndihmën nga jashtë”?! E rëndësishme është që qytetarët po ndjehen më të sigurtë se përpara, në jetën e tyre të përditëshme, në ruajtjen e pasurisë së tyre nga goditjet direkte të keqbërësve; figura e policit po fillone të bëhet më e afërt dhe më e dashur për qytetarin, dhe kjo nuk është gjë e vogël. Me siguri do të hidhen e të thonë, mbase me të drejtë, se policia ka “rrahur”, se “ai djali i ri vrau veten nga sjellja e keqe e policëve” etj. Nuk po hyjmë në hollësi të rasteve të veçanta, të cilat gjithnjë janë e do të jenë një komponente negative që shoqëron çdo proces pozitiv: fakti është se në punën e policisë së shtetit, të gjithë sektorëve të saj, pozitivja po rritet në krahasim me negativen—policia po dallon për mirë në mjerimin moral që ka gllabëruar shoqërinë tonë.

Goditja e grupeve kriminale, është një realitet i pamohueshëm. Janë goditur grupe që para një viti nuk guxonte njeri t’i prekte, që masmedia i quante “biznesmenë”, pa guxuar t’u vinte emrin e vërtetë: “kriminelë”. Këta kriminelë kishin siguruar një simbiozë me shoqërinë tonë, sa që kishin influencuar edhe mentalitetin tonë, duke i konsideruar si një e keqe e pandryshueshme dot—nuk i dallonim dot nga shteti! Por ja që gjendja po ndryshon: po pakësohen kriminelët që kapardisen në makina luksoze, policët që tremben t’i bien bilblit kundër tyre, bodigardët e kriminelëve që i bëjnë karshillëk edhe policisë. E kjo situatë e ndryshuar, ka zënë vend në Lushnje, Durrës dhe Tiranë, por po fillon të shtrihet edhe në qytetet tjera, si Shkodër, Fier e kudo.

Kur qarkullon me makinë, sheh punonjës policie që të japin, përditë e më tepër, përshtypjen e një grupi njerëzish që janë aty për të të ndihmuar, që aksidentet të parandalohen, që të dënohesh kur shkel regullat, jo për të të vënë një gjobë, e cila, në shumicën e rasteve ishte qëllim në vetvete, për të futur ca para në xhepin e policit të keqpaguar. Policët e qarkullimit rrugor sikur po zbukurohen, po bëhen më simpatikë në sjelljen e tyre në mbështetje të qytetarit, duke të kujtuar përditë e më tepër figurën e policit perëndimor, që shumë nga ju lexues, ju ka qëlluar ta shihni ne vendet e përparuara.

Lëvizjet e njerëzve në rendin publik, në polici, duket se po bëhet e studiuar, duke afruar edhe shumë figura të pastëra të policisë, të larguar nga radhët e policisë, thjeshtë se “ishin me demokratët, para vitit 1998”. Nga ana tjetër, nuk ka goditje që “pritesh”, për punonjës policie “që kanë punuar me ata të PS-së”. Kjo punë me kuadrin në polici, deri tani na jep shpresat e një kontributi real në depolitizimin e policisë, që është një nga të mirat më të mëdha që do t’i bënte z. Olldashi, jo vetëm policisë, por të gjithë Shqipërisë.

Një politikan, në fushatat e tij elektorale, nuk ka mundësinë të filtrojë njerëzit që i ka në grupin e mbështetësve të tij, e mbase vërtetë reth ministrit aktual ka pasur njerëz me “figurë morale jo të pastër”. Por ajo që merr rëndësi primare është qëndrimi i politikanit, pasi bëhet ministër: i përkrahë këta njerëz duke mos i goditur, apo ç’është më e keqja duke i inkuadruar në radhët e policisë?! Nga vrojtimet tona na rezulton se ministri po godet, po dënon, edhe “miq të vet”, gjë që na jep shpresë se vërtetë policia është në rrugë të mbarë.