PA VËRTETËSI NUK KA DREJTËSI, PA DREJTËSI NUK KA LIRI

"Njeriu nuk është armik i njeriut, por bëhet nga sistemi i keq i Qeverisjes."

Në Kosovë, Zoti e di kur do të zgjohet ky popull, për ta kuptuar çfarë gabime historike kanë qenë marrëveshja e Rambujesë e të Parisit dhe çka përmban Rezoluta 1244 e KS të OKB-së. Marrëveshjet e shumta të Hakerupit me Çoviqin, Korniza, etj..., nuk janë aspak jashtë marrëveshjeve të sipërcituara, për të cilat, prapë ”fajin” (ndoshta) do ta kenë fuqitë e mëdha apo Europa edhe pse aktet e tyre i kanë nënshkruar “politikanët e tanë”: Kuaj-Buaj e shumë bujë të tjerë. Me një politikë të tillë "largpamëse" dhe të hollë (Esadiste).

Kosova mund të njihet si vatër kryesore e paradoksit, që ecë mbi dy këmbë: që flet shqip, magjypisht, serbisht, tamilisht, banglladisht... por prapë se prapë mbetet e ngërthyer mbrenda "nacionalna dërzhaves" serbosllave.

Kosova, në kohën kur nuk është vu asnji gurë themeli, po zihet në anarkinë e liberalizmit pluri-par-titist. Mungon sistemi elementar i vlerave, baza elementare për rend e stabilitet. Anarkia, veprimet pa kritere apo kriteret e rrejshme, po gërryejnë thellë e më thellë jetën e popullit, po ngulfasin frymëmarrjen e lirë të Kosovës.

Këtu rrugacët, kapadainjtë, kllosharët, kafexhinjtë, po shumohen si bretkocat në moçal.
Këtu, brenda natës, lypësi bëhet princ e princi lypës.
Këtu jetohet si në lagjet e hipikëve dhe drogerëve të perëndimit: vendësit e mpirë nuk janë të vetëdijshëm për pasojat (bëjnë qejf e mburren duke menduar se po bëjnë punë të vlefshme).
Këtu, në emër të demokracisë, qetësisë, stabilitetit e progresit, zhvillohet autokracia e re e mafiozitetit.
Këtu, hipokriza e demagogjia vlerësohen virtyte, ndërsa vendosja e regjimit të ri neokolonialist shpëtim e fitore.
Këtu kultivohet politika e tjetërsimit, e urrejtjes së vetvetës, e ikjes nga liria, e paaftësisë për të vetëvendosur.
Këtu edhe një ”misionar” i pa gdhendur sillet si babaxhan, si në shtëpi të vet, si në pronë të vet.
Këtu lulëzon servilizmi absurd ndaj ndërkombëtarit, qoftë ai mediokër dhe megalomania tragjikomike ndaj intelektit kosovar.
Këtu një pjesë e misionit të ndërkombëtarëve sillen si kllouni, sikur "general de fantaisie", OTTO WHITE e vitit 1913: I’Albanie s’est soulevee contre l’Empire turc et s’est proklamee royaume independant; s’est bien, mais il lui manque un roi.

Këtu vlerat injorohen dhe antivlerat fitojnë peshë.
Këtu shqiptarit i zihet fryma me identitetin e vet të cënuar, vihen në lojë përçmuese emocionet e tij, injorohen virtytet dhe vlerat nacionele të tij.
Këtu atë që pushtuesi agresiv serbomadh nuk e ka arritur (të shtyp ndjenjën dhe idealin e kosovarit për pavarësi e shtet), po arrihet çuditërisht me misionin e strategjisë së shantazhit, duke e shndërruar misionin në demision denigrues, i cili nuk ka asgjë të përbashkët me idealet e larta të demokracisë amerikane të Uillsonit e pasuesve të tij.

Këtu shkilet paturpësisht gjaku i dëshmorëve, vepra madhore e SHBA-së dhe NATOS, solidariteti i bashkësisë demokratike ndërkombëtare.
Këtu bëhen të qarta e kuptimplote thëniet e Tomas Pein-it: ”Njeriu nuk është armik i njeriut, por bëhet nga sistemi i keq i qeverisjes”.
Këtu edhe impotentët, perverzët dhe filistët e të gjitha llojeve, shiten Don Juanë të perëndimit, duke shfrytëzuar streset e pas luftës dhe varfërinë.

Këtu gazetari më i thjeshtë mund të bëhet agjent dhe ekzekutor.
Këtu paguhet vetëm dëgjueshmëria.
Këtu rrogat tejkalojnë proporcionin 100:1.
Këtu ngritet aristokracia e re konformiste ndaj një qeverie të rreme, ndërsa ndrydhet origjinaliteti dhe kualiteti i vendësit.
Këtu qeverisja e rremë bazohet në deklaratat e farza të përgjithsuara të rendit të ri e progresit, ndërkaq mbytet çdo iniciativë progresive e vendësit.
Këtu qeverisja e rremë ka vendosur kriteret e veta të shitjes së vullnetit të intelektit vendës.
Këtu liria humb kuptimin real, ajo po kalon në abstraksion, sepse masa duhet bindur në lirinë e kushtëzuar.
Këtu bashkim vëllazërimi ish-jugoslav është zëvendësuar me brohoritjet për “lirinë” e sjellur, të cilën papagallët vendës e trumpetojnë orë e çast.

Këtu injorohet e përçmohet kriza sociale e pjesës dërrmuese të masës,të verbëruar nga premtimet hipokrite dhe udhëheqësit e pavendosur ose konformistë, të zhytur në moçalin e konfrontimeve destruktive.
Këtu epshet për të fituar kanë sjellur verbërinë kolektive, ndërsa spekullimet kanë fituar hapësirë të pakufizuar, nga të cilat në fund shumica kosovare do të mbesin me xhepa bosh.
Këtu lider bëhet numri, fitimi qeveri.
Këtu po krijohet shoqëri e re egoiste, e dëshpëruar, e pashpirt. Kjo shtresë në rritje e sipër, do të rindrydhë intelegjencën kreative të vendësit, mëvetësinë intelektuale, gjeneratën e re.

Këtu rekrutohen oficerë të rinj të intrigave dhe zbatues të skenarëve kundër gjithë atyre që kanë për synim ruajtjen e identitetit, të karakterit autokton të vendësit, të mëvetësisë nacionale.
Këtu po zhvillohet e zbatohet strategjia e denigrimit dhe poshtrimit, me të cilën vendësi me dorën e vet gjykon e dënon vetveten, e shtyrë nga dora e “padukshme”e qeverisjes së rremë.
Këtu liberalizmi aktual, me produktet e saj, anarkinë dhe kaosin, po shëndërrohet në metodë të ushtrimit despotik të qeversjes së rremë, ndërsa monipolizimi i ndihmës ndërkombëtare, strategji hipokrite e shantazhit dhe e nënshtrimit të vendësve.
Këtu përgjegjësia për dështimin i takon vetëm përfaqësuesve vendës, nëse ata nuk i nënshtrohen strategjisë së qeverisjes së rremë.
Këtu, qeverisja e rremë zgjedh udhëheqësit vendës sipas shkallës së servilizmit, sepse ajo ka liderët e vet (“liderët“ vendës duhet të jenë spiunë në shahun e specialistëve të shkolluar e me përvojë misionesh afatgjata në lojërat strategjike në botë).

Këtu shitet modernizimi si më e ëmbëla ëmbëlsirë e botës; të cilën shumica nuk e shijojnë fare, ndërsa individët përfitojnë.
Këtu pëlqehet se stimulohet vetëm shtypi që kontrollohet nga qeverisja e rremë.
Këtu mediat duhet të rrejnë në frymën e qeverisë së rremë, përndryshe duhet të ndërmirren masat adekuate ndëshkuese.
Këtu nga ana e qeverisë së rremë preferohet gazetarë(e), e kaluara e të cilit(ës) di të dëshmojë se ka qenë i(e) nënshtrueshëm(e) (ata do t’i nënshtrohen “solidaritetit” të qeverisë së rremë, sepse janë të pajisur me mjerimin, boshllëkun dhe mburrjen. Kështu, shpirtërave të vërtetë kreativ e të panënshtrueshëm, do t’i mbyllen dyert e ndikimit).
Këtu, në emër të ristrukturimit në ekonomi, po spekullohet me sistemin bashkohor të organizimit, duke ndërtuar sistemin e profitit ekonomiko-komercial të individit a grupit, kuazibisnesin primitiv.
Këtu investimet kapitale nga jashtë transformohen në rezultate minore, në improvizime jetëshkurtëra.
Këtu ndihma e vërtetë profesionale nga jashtë injorohet apo bllokohet, nga mediokri i qeverisë se rremë dhe kooperuesve servilë të tij.