Zvarranikët dhe Gojët *

-- nga Fatos ALIU, 3 maj 2004

Kur mungon zoti i shtëpisë, zvarranikët marrin kontrollin mbi gojët

Realitet, përrallë e lashtë apo fikcion modern ? Rolin e ujqërve të djeshëm e kanë marrë zvarranikët modernë! Gojët ia kanë futur gjumit të (vetë) kënaqësisë ! Deri më sot asnjë alarm nuk ka arritur t’i zgjojë nga ky gjum i thellë. Gojët vazhdojnë të gajasen, nuk duan ta prishin rehatinë e ëndërrave joshëse.

Derisa zvarranikët shtrijnë rrjetin e kontrollit rikolonizues, Gojët vazhdojnë të kënaqen me iluzionin e lirisë dhe ndërtimin e realitetit të ri virtual; të institucioneve virtuale, të shoqërisë dhe ardhmërisë virtuale.
Zvarranikët sugjerojnë: Kënaquni o Gojë të pangopshëm, shplodhuni me shfrenimin e epsheve të pashuara ! Jetoni në ëndërrime joshëse për një ardhmëri të bukur, të lirë, të qetë dhe të përparuar ! Dëfrehuni secili brenda gardhit tuaj; parlamentar, institucional, partiak, brenda organizatës suaj joqeveritare, mediale, ekonomike... ! Ne ju japim vizën dhe devizën e ardhmërisë suaj. Kini besim tek ne zvarranikët, ne ju sigurojmë nga ata që e pengojnë integrimin tuaj në parajsën zvarranike ! Ne do t’i diferencojmë dhe linçojmë të gjithë kryeneqët që mendojnë dhe veprojnë ndryshe ! Sidomos ata që duan integrimin e entitetit tuaj, para se të shndërroheni në multietni zvarranike !

Kështu sigurohen integrimet zvarranike me zvarranikë, duke u zvarritur nëpër standarde zvarranike. Sa më larg origjinës, sa më larg trungut autokton, aq më afër Perandorisë Zvarranike ! Këto janë standarde moderne të Botës së Re - Zvarranike; realitete të reja, elita të reja virtuale, punëtorë fleksibilë të pazëshëm, transfer dhe kontroll global të mendjes, të dijes dhe të kapitalit, regjim të ri fleksibil, robotizëm sindikalist, paradigma të reja kolonizuese, rend të ri gjeopolitik, industrializim të kulturës, mutacion politik, social e kulturor, modifikim të evolucionit institucional, diktaturë të profitit, ekonomizim shpirtëror, kolonizim politik, medial, edukativ e zhvillimor.

Zvarranikët ofrojnë normat e standardeve moderne: shpif sa më shumë, mashtro, moho të vërtetën, etiketo, evito debatet e hapura me njerëz që e thonë thelbin e të vërtetës, mbyllu gojën njerëzve të ditur, përqesh ndershmërinë, hapju gojën të paditurve, hipokritëve, të shiturve, agjentëve politikë e mediale, intelektualëve mendjetredhur, krijo opozitë të rrejshme, rrej sa më keq dhe paturpsisht, denonco dhe rekruto agjentë të rinj, fshih të vërtetën e krimit të organizuar.

Gojët nuk mund të ndahen lehtë nga strukturat zvarranike me të cilat kanë lidhur kurorë për anarki, plaçkitje dhe shkatërrim. Faza e parë rikolonizuese ka përfunduar, ajo e kolonizimit të mendjes dhe të shpirtit të gojit; testi eksperimental i implantimit të mikroçipit për kokëboshët dhe barkëmëdhenjtë, virusi modern, kontrolluesi policor dhe nxitësi perfekt i epsheve fatale të mallkimit.

Kush do të fitojë, vetëdija apo epshi i mallkimit ?

Luftëtari i vërtetë i Dritës mbeti modest, nuk deshi shpërblim pa çlirim, nuk pranoi mëshirë as simbole kolonizuese. Ranë shumë dëshmorë për çlirim kombëtar, për atdhe të lirë e të pavarur. Dikush humbi gjymtyrët, dikush treti familjen, dikush mbeti rrugëve, dikush morri rrugën e gurbetit, pa punë, pa përfillje.

Pse kështu? Pse nuk vepruan si të tjerët?
Nga thellësia e shpirtit të gjenit patiotik, Luftëtari i Dritës e njeh mirë kuptimin e të jetuarit, domethënjen e besnikërisë ndaj idealit të shokëve të rënë, amanetin e shenjtërimit që nuk guxon të harrohet.
Dijetarët e botës, studjuesit bashkohorë të drejtësisë dhe demokracisë e gjykojnë lartë dhe drejtë këtë ndjenjë shenjtërimi, sepse “pa shtet asnjë demokraci moderne nuk është e mundëshme. Qeverisja moderne demokratike është në mënyrë të paevitueshme e varur nga shtetësia. Pa shtet nuk mund të ketë qytetarë, pa qytetarë nuk ka demokraci” (Juan Linz, Alfred Stepan).
Bota ka njerëz të ditur, të emancipuar, por sa janë të emancipuar vetë krerët e institucioneve ndërkombtare ? Apo vetëm e blejnë diturinë për të manipuluar, për t’i zbatuar më mirë planet kolonizuese ? Mendimtarë të njohur nuk e thonë kot se “zhvillimi i sotëm i gjason një ylli i cili ka kohë që ka vdekur, por që akoma duket sikur po lëshon dritë“ /Gilbert Rist/.

Veprimtarët me mend në kokë, të gjithë ata që nuk kanë pranuar të shkelin mbi idealet dhe betimin e dhënë, mbi gjakun dëshmorëve brez pas brezi, sot janë të përjashtuar nga çdo e drejtë, edhe nga e drejta për të jetuar. Ata kanë qenë edhe kanë mbetur idealistë, jo se janë thjesht ëndërrimtarë të së pamundshmes, po sepse ka mbetur e parealizuar aspirata e drejtë e popullit, ideali i shumë brezave të përgjakur ndër shekuj. Ata quhen fajtorë, të paintegrueshëm, të pabindur, ekstremistë, të lojtur nga mendja, vetëm sepse nuk mund t’i bashkohen valles së zvarranikëve.
Prandaj, para se t’i fajësojmë zvarranikët e huaj, duhet t’i shikojmë zvarranikët vendorë, kuazidemokratët dhe kuazipatriotët tanë, meritorë për sjelljen dhe mbajtjen e misioneve zvarranikase, të cilët duke nënçmuar dijen dhe armën autoktone të lirisë, a kanë tjetërsuar dhe kapitalizuar veprën e Luftëtarëve të Dritës.

Duket sheshazi se kush po i gëzon sot frytet e kësaj lirie virtuale. Si mund të ndërtohen pallatet holivudiane dhe pashallëqet osmane duke e lënë shumicën në mjerim, pa shkelur mbi interesat shtetërore e kombëtare ? Periudha e pasluftës i zbuloi të gjitha marifetet e këtij realiteti, të kësaj lloj “lirie” dhe “demokracie”. Vetëm gojët mund t’i besojnë akoma ankesave demagogjike të insitucionalistëve të kornizuar për mungesë kompetencash, të cilave vet u ranë shqelm.

Sot përfaqësuesit e strukturave politiko-institucionale dhe klanet e tyre të biznesit janë të ngarkuar me ethet e tenderit dhe të privatizimit. Tenderi si instrument kolonizues, shërben si metodë e manipulimit dhe e tjetërsimit të pasurisë së vendit, për të cilin garojnë dhe zihen klanet vendore e ndërkombëtare të politikës dhe biznesit. Vendin e japim - tenderin se japim, - thotë motoja e kësaj lloj gare konkuruese ! Harrohet se privatizimi pa shtet, jo vetëm që nuk ka legjitimitet, por as që mund të ketë ndonjë efekt pozitiv, përpos përforcimit të klasës elitiste-tenderiste në kurriz të varfërimit të shumicës! Haraçin e këtij mashtrimi do ta paguajë përsëri populli, sidomos brezi i ri. Sepse për elitën zvarranike me fjalën popull nënkuptohet fabrika votuese që duhet të manipulohet. Kjo është logjika e kësaj politike, e cila nuk e ka preferuar legjitimitetin e popullit por legjitimitetin e misionit rikolonizues, të paraparë me rezolutën proserbe nr. 1244.

Prandaj ata që nuk i përshtaten politikës zvarranike përjashtohen nga e drejta qytetare. Të tillët izolohen, ndiqen ose burgosen. Dikush detyrohet të marrë dhenë jasht vendlindjes.
Sot mund të fluturoni në stacionet interplanetare të migracionit ! Ndoshta deri në “tokën e premtuar” të planetit Mars ! Zvarranikët do të përkujdesen që edhe kjo të bëhet realitet !

Ufo-genët e hibridizuar, misionarët e “humanizmit” dhe të “progresit” edhe ashtu po planifikojnë gjeneratën e re të hibridizuar me teknologjinë e sofistikuar të kontrollit masiv, me ushujzat e instaluara të përgjimit të jetës së indigjenit, për të dezinformuar dhe frikësuar qytetarët, si edhe elitën e kornizuar vendore, tashmë të mësuar t’i zbardhë vetë dhëmbët e zvarranikut autokton.

Vetëdija e Gojit të skllavizuar thotë: voto për mercenarët e elitës zvarranike dhe gëzohu o skllav ! Gëzimi i Gojit të skllavizuar – zbatim i misionit zvarranikas !
Vetëdija rilindase e Bijve të Shekullit të Ri thotë: zgjohu, vetëdijësohu shqiptar, mos e legjitimo politikën zvarranike, mos e vraj veten me dorën tënde, përndryshe “ndër luftëra të reja prap ke me u ndesh e me ra fli”!